We verlaten de stad van Georges Sand onder een zwarte hemel.  Het waait serieus en we weten niet of we het gaan droog kunnen houden. Onderweg komen we nog twee Duitse pelgrims tegen.  We ontmoetten elkaar gisteren al in de stad.  Ze lopen naar dezelfde refuge als deze die we ook hebben besproken.

Cluis ligt boven op een heuvel... een typisch Frans dorpje: gesloten kerk, gesloten resto, gesloten kruidenier. We zijn het nu stilaan gewoon aan het worden. In de refuge is ook Ad aangekomen, en ook Wilma en Gerry komen er straks aan.  We slapen met 7 in een huisje dat voorzien is voor 6.  Ad besluit z’n slaapmat te gebruiken.  Gelukkig heeft onze gastvrouw gisteren voor ons gereserveerd.

Slapen zal de komende weken een moeilijke zaak worden.  Vanaf morgen komen ook de pelgrims van het noordelijk pad op onze weg.  La bousculade!  Op tijd reserveren en plannen is de boodschap.  Aangezien we deze namiddag meer tijd over hebben, zet Frankie zich aan het bellen.  Wie eerst belt, wordt eerst bediend.