Na een dikke 17 kilometer stoppen we in Sault-de Navailles. Eten doen we hier niet, nog “slechts” 10 kilometer en we zijn op onze bestemming. Het pintje smaakt wél super lekker. Ondertussen heeft de zon weer helemaal de bovenhand genomen en is het bakken geblazen. Net na Sallespisse duiken de Pyreneeën plots voor ons op! Als licht grijze wolkjes teken ze zich af aan de horizon. Hier moeten we over een paar dagen over. We moeten nog drie dagen stappen alvorens we aan de voet zijn, en toch kunnen we ze hier al zien. Ze zijn zo indrukwekkend dat ze respect afdwingen en ons toch maar héél klein doen voelen.

Orthez... een middeleeuwse stad in de regio Béarn. Ik heb de fout gemaakt in de toeristische dienst om het hier al Baskenland te noemen! Dat is pas over 30 kilometer... het komt er blijkbaar toch op aan. In een verenigd Europa waar landen geen grenzen hebben, staat men blijkbaar des te meer op de grenzen van de eigen regio en het respect voor eigenheid. De sleutel die we op de toeristische dienst meekregen, geeft toegang tot een middeleeuwse toren, “Hôtel de la Lune”. Op de tweede etage is een pelgrimslokaal gemaakt. En wat voor één! Zo’n mooie accommodatie hebben we nog nooit gehad. Het zicht over de oude dakjes is een postkaart waard, de keuken is om van de te dromen en de kamers zijn gewoon top. Er is plaats voor zeven maar wij zijn voorlopig alleen.

Een bezoek aan de kapper was niet meer haalbaar in Mont-de-Marsan. Ofwel dienden we een afspraak te maken of een vlammende € 25 te betalen. Hier lukt het ons wél. Op negen minuten elk meet de coiffeuse van dienst ons een “coupe espagnole” aan. We zijn nu klaar voor de bergen!