Model

Catch-phrase of the day:

Success is the ability to go from one failure to another with no loss of enthusiasm.

Winston Churchill

27 th April 2015

Distance today

Total distance

Weather

Day 24

25 km

647 km

Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.

Sleeping: Acceuil pélerin, Saint-Sévérien.

Walking with: Wilma & Gerry, Nico en Nicole, Jef en Fonds

Route

Anthien
Saint-Sévérien

Hoe zalig was de maaltijd gisterenavond? We werden uitgenodigd in de keuken van een huis uit de 16de eeuw, ooit eigendom van één van de eerste ministers van één van de koningen van Frankrijk? Ja, inderdaad toen werd dit land nog bestuurd! Hoe historisch is deze plek. De muren en vooral de zware en kromme balken die het plafond dragen, ademen geschiedenis uit! In Anthien ligt bovendien het hart van Maréchal Vauban begraven. Verwonderlijk dat die man een hart had... Frankie en ik beloven elkaar plechtig dat als we in Santiago geraken, we de rest van zijn lichaam zullen begroeten op onze terugweg... waar? Inderdaad het praalgraf van Vauban is in de Dôme des Invalides in Parijs. Een mens zou voor minder invalide zijn... zonder hart.
Aan het verre uiteinde van de keuken is een oude oven ingemetst waar ooit brood werd gebakken. Wij mogen hier samen met andere pelgrims en compostelagenoten de maaltijd delen. Het gezelschap bestaat uit mensen die onderweg zijn en mensen die het lang voor ons al gedaan hebben. Deze doorwinterde compostelagangers geven ons gouden tips... Klaas vertelt ons: “Wat we thuis laten, is meegenomen!” waarop we onmiddellijk de vraag stellen of deze regel alleen geldt voor voorwerpen. We ervaren hier voor het eerst de échte “esprit du chemin”... een samenhorigheid tussen mensen die elkaar niet kennen maar wel het zelfde doel hebben (gehad).

Het heeft de hele nacht gegoten! Wat er gisterenavond is uitgevallen, kunnen we onmogelijk vandaag nog op ons hoofd krijgen... maar er zit nog véél regen in de wolken deze ochtend. Aan de ontbijttafel discussiëren we over de te volgen route en vooral hoe ons wapenen tegen dit weer. Vest of trui onder poncho? We merken onmiddellijk dat onze gastvrouw en gastheer de camino ook gelopen hebben... het ontbijt is super uitgebreid: fruitsap, ontbijtgranen, verschillende soorten brood en beleg, thee en koffie. Wilma, één van onze Nederlandse medepelgims, merkt op dat het vandaag Koningsdag is in Nederland én dat het nationaal ontbijt o.a. bestaat uit een boterham met hagelslag. Doen dus... we hebben energie nodig voor deze dag: On se maintiendra!

We vertrekken met onze poncho’s aan en lopen eigenlijk naar hetzelfde doel: Saint-Sévérien. Wilma en Gerry vertrekken als eerste, welke weg ze gaan volgen is ons niet bekend. Jef en Fons vertrekken samen met ons maar willen de bewegwijzerde route volgen. Wij volgen de GPS. Neen een "canonball race" wordt het niet!

De regen blijft met bakken uit de lucht vallen. Het water uit de velden overspoelt de wegen. De beekjes zwellen aan tot kleine riviertjes. Hele stukken weiden staan blank. In één van de weiden staan de kalveren tot aan hun enkels in het water maar blijken daar niet echt last van te hebben... ze kijken ons aan en beginnen samen in één richting te lopen volgens een niet te volgen patroon. Het water pletst langs alle kanten en zo geven ze ons ongewild een gracieus waterballet. Regen, regen en nog een regen... dit is de prijs die we nu moeten betalen indien we de komende dagen door groene valleien willen stappen en van mooie bloemen willen genieten.

We besluiten niet te stoppen om te eten. Onze voeten zijn mestnat, onze benen ook tot aan de rand van de poncho... al de rest is lekker droog. Aangenaam lopen is anders... doorzetten is nu de boodschap. In een wegrestaurant kopen we een reep chocolade om de rest van de dag mee door te komen. In de zaal zitten andere pelgrims... schoenen en kousen uit... aan het uitlekken. Om kwart voor twee bereiken we – als eerste blijkbaar – Saint-Sévérien. Eindelijk. We geven onze natte spullen mee aan de verantwoordelijk van de gemeenterefuge.. nemen een warme douche en komen “op ons effen” aan de elektrische verwarming. Waar zouden de andere medepelgrims zitten? Na nauwelijks een uurtje druipen onze kameraden letterlijk binnen. Na nog een half uurtje komen ook Monique en Nico binnen... zij zaten een tweetal uren eerder in het wegrestaurant te bekomen. Ondertussen maken we een tweede doos klaar om terug naar Tervuren te sturen... opnieuw 2,7 kg lichter!

We drinken samen koffie, thee, een pintje of wat wijn en besluiten samen ook een reservatie te maken voor morgen. Ondertussen maken we wat hapjes en bereiden we het diner voor. Het wordt een gezellige boel... delen ongeveer alles wat er voor handen is. L’esprit du Chemin zit er nu écht wel in.. en dit zeker ook dankzij onze gastvrouw en gastheer gisteren. Morgen lopen we samen tot op zo'n 15 km van Nevers... hartje Frankrijk.