Het diner dat Véro ons heeft bereid is schitterend. Rillet de Canard, Poulet jaune des Landes... de kippen worden enkel met maïs gevoederd waardoor het vlees geel is. Aardappeltjes in de oven en als dessert aardbeien uit de tuin. We eten samen met onze Nederlandse medepelgrims. We zijn de twee dames al tegengekomen in La Coquille (zie dag 40 – 13 mei) en hebben ze hier ingehaald. Aan de tafel zit ook een zus en schoonbroer van één van de dames. Ze hebben – net als wij in Pérgueux – bezoek vandaag. Na de maaltijd worden we rondgeleid in de tuin. De zoon des huizes, Emil, heeft een boomhut waarvan vele kinderen alleen kunnen dromen. We ronden af met een glaasje wijn en zien hoe de kleine poes zich kostelijk amuseert met de nestels van onze stapschoenen. Het dekbed waar ik deze avond mag onder slapen, is bedrukt met de tekst “I am a party animal”... toeval bestaat niet!

Na een rijk ontbijt vertrekken we terug de Landes is. De tocht vandaag is 27 kilometer lang. Na nauwelijks een paar kilometer is de pijn aan mijn rechter voet niet meer te harden. Mijn kleine teen schuurt al een week tegen de binnenkant van de schoen en is volledig ontstoken. Gisteren knipte ik nog resoluut een stuk uit de zool van m’n schoen in de hoop zo de druk te verminderen. Het helpt duidelijk niet. Bij elke stap krijg ik een pijnscheut in m’n voet en been. Zo kan ik niet verder. Frankie geeft me z’n sandalen in de hoop zo ten minst tot in Rocquefort te geraken. Het is een ware verademing. Zo’n sandalen moet ik ook kopen!