Ad, onze Nederlandse medepelgrim, blijk een excellente kok te zijn.  Met héél beperkte middelen tovert hij een drie gangenmenu voor ons op tafel! Echt fijn... groetensoep, vis met botersaus en boontjes, roomijs.

Cluis blijkt het slakkendorp te zijn.  We vertrekken effectief ook aan een slakkengangetje. Ondanks de bescheiden 24 kilometer die we gisteren liepen, zijn de spieren wat stijf en doen de voeten een beetje pijn.  We zijn uiteindelijk aan onze 33ste dag begonnen... de vermoeidheid laat zich voelen.

We verlaten Cluis over een mastodont van een viaduct. De 500 meter lange brug moet ooit voor een spoorweg hebben gediend. Even buiten Cluis fotografeer ik het bordje “Petit Paris”.  Er staan drie huizen, geen van alle is bewoond.  Is dit Franse humor of heeft het schepencollege die deze naam goedkeurde dan totaal géén idee wat Parijs is?  Ook in Oostende is er wijk die men “Petit Paris” heet en waar het trouwens zeer aangenaam vertoeven is.  Wat verderop lopen door het dorp “Halle”... ons ook niet totaal onbekend.

Na een dikke 15 kilometer bereiken we het schilderachtige dorpje van Gargilesse.  Een imposante  poort van de middeleeuwse burcht trekt onmiddellijk onze aandacht.  De heren van Gargilesse hebben in de jaren 1200 nog aan de zijde van onze eigen Godfried gevochten in het Heilig land.  Misschien heeft deze souvenirjager avant-la-lettre dat stuk van het Heilig Graf meegestolen. Wie weet? De muurschilderingen in de Romaanse kerk zijn van de mooiste die ik ooit heb gezien. 
We nemen ruim de tijd om het dorpje te bezoeken en onze voeten even te laten rusten. Blijkbaar moet Georges Sand hier ook geleefd hebben... het wordt maar eens tijd dat we er iets van gaan lezen.
Bij het bruggetje over de rivier net buiten Gargilesse komen terug een bord tegen “NO KILL” (zie dag 6 – 9 april).  Deze keer wordt er wél omstandig uitgelegd wat er precies mee bedoeld wordt. Vliegvissen zonder haak die de vis zou kunnen doden.  We hebben wéér iets bijgeleerd vandaag.

We doorkruisen dit gebied tot we aan de oevers van de Creuse komen.  Een beetje verderop ligt het stuwmeer en het dorp van onze volgende overnachtingsplaats:  Eguzon. De gîte van mevrouw Rouet ligt op 250 meter van het centrum, we krijgen deze avond een volledig appartement ter onzer beschikking.  We gaan deze keer zélf koken en verheugen ons op een rustige avond.  Morgen is heel de groep weer samen en zal het een héél stuk drukker worden.

Dit beeldje stond verborgen in de trap die naar de crypte leidt.  Alleen het hoofd was zichtbaar.  Aan de onderkant van het houten deurtje zat een slotje dat je zelf mocht openmaken.
Kunnen jullie raden waarom dit beeld niet in zijn integraliteit zichtbaar is?