De landschappen zijn adembenemend, de “pins parasols” bevestigen dat we nu echt in het zuiden zitten. Na een twintigtal kilometer stappen we naast de rivier L’Isle. Het is een mooi pad dat ons zonder probleem brengt tot Mussidan. We zijn blij dat we het na 27 kilometer droog hebben kunnen houden. Bij het binnenlopen van dit klein stadje merk ik op dat het verbroederd is met Woodbridge! Ik heb zeker 10 jaar gewerkt tijdens mijn zomervakantie in Woodbridge School! Dit is echt te gek.

De refuge waar we deze avond slapen, opent zijn deuren pas om 16 uur. Buiten op een bankje wachten is geen optie omdat het kan gaan regenen. In de Brennus drinken we een biertje in afwachting dat we binnen kunnen. Blijkbaar is de Brennus een wapenschild dat wordt gegeven aan de winnaar van het rugbykampioenschap.  We laten ook onmiddellijk Jean-Marie weten dat we hier zitten. We hebben gisteren ook voor hem een plaatsje gereserveerd in deze refuge. Hopelijk heeft hij niet te veel afgezien van zijn tendinitis. Deze avond koken we zelf. Een lekkere pasta smaakt altijd. Morgen trekken we verder naast Saint-Foy... het kan een tocht worden van 35 kilometer.