Na 25 kilometer marcheren, komen we aan in Négrondes. We slapen vandaag blijkbaar in een luxevilla.  Van het zwembad kunnen we spijtig genoeg geen gebruik maken... het regent ondertussen. De gastheer en gastvrouw zijn aangename mensen die ons onmiddellijk een thuisgevoel geven. Ze hebben ook een hond... een Tervuurse Herder! Na een warme ontvangst wordt ons een kamer aangewezen. Vol eiken parket, mooie stijlmeubels... machtig. Bovendien wil onze gastvrouw ook onze volledige was doen. Na 40 keer dezelfde vier T-shirts, kousen en boxershorts met de hand uitgewassen te hebben, zal dit geen luxe zijn. Het doet deugd te weten dat morgen onze hele rugzak fris zal rieken. Een kinderhand is inderdaad snel gevuld. Bovendien is er morgen algemene inspectie van de troepen... “De doorlichting” uit België komt morgen een bezoekje brengen. We zijn bijna halfweg en Frankie zijn ouders en onze goede vriendin Eliane komen ons opzoeken. Buiten twee dagen (marcheer)rust zullen we een eerste keer onze verhalen “live” kunnen vertellen. We zien er echt naar uit... en daarvoor doen we graag een extra inspanning. Frankie scheert zich zelfs voor de gelegenheid.
Zoals verwacht heeft de maaltijd dezelfde allures als het huis! Alles is tot in de puntjes verzorgd. Alle schotels zijn bereid met “produits de la maison” en smaken ons écht goed. Onze gastheer – een voormalig architect – blijkt ook een excellent woordkunstenaar te zijn. Hij rijgt de ene boutade aan de andere... om te gieren maar wel niet altijd gemakkelijk om te volgen. We ronden het diner of rond 22.30 u. Gelukkig is hier geen nachtklok.