We ontwaken in de kleedkamers van FC Flogny.  Ontbijt kan er nergens gekocht worden. We besluiten dus onze tocht aan te vatten met een lege maag.  Langs het “Canal de Bourgogne” lopen  we richting Chablis.  We hebben slechts een half dagje te stappen vandaag. Het doet deugd na de lange dag van gisteren te weten dat we straks rond 14 uur in Chablis zullen zijn... althans dat dachten we toch.

De paar dorpen die we aandoen zijn doods.  Nergens een bakker, nergens een winkeltje, nergens iemand op de straat te bespeuren.  Het lijken wel spookdorpjes te zijn.

We kruipen langs een lange en redelijk zware helling richting Vézannes. Mieren kunnen twee keer hun eigen gewicht dragen... zo zwaar zijn wij niet bepakt maar snel vorderen we niet.  Halfweg de helling horen we de eerste krekel.... we marcheren dus écht wel richting zuiden.  Lafontaine is ook vandaag niet ver weg (Had je Lafontaine gisteren ook al gespot?).

We komen aan in Vézanne rond 11.30 u.... nog altijd zonder een korst brood onder de kiezen. Onze drankbussen bijna leeg. Frankie merkt een kleine bestelwagen zoals we die al eens gezien hadden bij ons vertrek uit Montmort (zie dag 14). Spurten dus.  Bananen, worstenbrood, appelsap én yoghurt! We worden bediend door een dubbelganger van Louis De Funès. Oef, we zijn gered. Van nu vertrekken we nooit zonder enige mondvoorraad.

Na een korte siësta gaan we met volle moed terug op pad... wat is nu 10 kilometer?  Na twee uur stappen (10 kilometer dus) zijn we nog niet dichter bij Chablis.  Noch de bewegwijzering, noch de GPS hebben vandaag hun werk gedaan. Met een redelijk frustratie stellen we vast dat we nog 8 kilometer moeten lopen.  Via Fyé en de prachtige "coteaux" van de Chablisstreek dalen we dan toch af richting Chablis.  Het is 16.30 u.

De overnachting die we vandaag voorzien hebben is in “style vieille France”, très vieille France. De “Maison Familiale” werd laatst gerenoveerd in 1830.  De bewoners  dateren van ervoor.  De dame die de honeurs waarneemt, beweegt op een houterige, haast robotachtige manier. Ze kijk je niet aan en spreekt luid. Waarschijnlijk is ze een door en door goed mens maar wij vinden het toch maar akelig. Wie gaat waar slapen... we tossen ervoor en ik slaap in de slaapzaal op een matras op de grond. Frankie neemt een échte beddenbak in de keuken.  Buiten Aafje en Liesbeth slaap ik deze avond waarschijnlijk met 1000 vlooien.

Ook in dit pelgrimsverblijf is een keuken te onzer beschikking. Twee gegalvaniseerde kookpotten met blutsen zonder handvat, een handvol borden en een paar glazen.  Er staan twee fornuizen  maar we nemen het risico niet om ze te gebruiken. We ontsnappen dus richting Chablis-centrum.  Na een véél te lange tocht denken we recht te hebben op een fris pintje... de  Chablis houden we voor later. We hadden gehoopt om op het terrasje van het hoofdplein ook toegang te krijgen tot het internet om de site aan te passen, maar de code krijgen we niet.

Frankie dringt er op aan om een diner te trakteren op mijn verjaardag.  Ik stem in op voorwaarde dat ik trakteer in Vézelay.  Het menu kan nauwelijks Bourgondischer:

Toast met gerookte zalm en een glaasje kirr gemaakt met een Bourgogne-Alicotée

12 escargots de Bourgogne overgoten met een crémant de Bourgogne

La pièce du boucher: een stevig stuk rundsvlees Limousin met garniture

Een selectie van vier kazen uit de regio

Een fondant au chocolat met een bolletje vanille-ijs.

Alles rijkelijk geserveerd met witte landwijn.

Na zo’n menu vergeten we snel de omstandigheden waarin we gaan slapen.  Om precies 21.15 u. sluipen we het pelgrimsverblijf terug binnen... de avondklok is al een vol kwartier van kracht. “Madame” sluit de deur namelijk om 21 uur. "Chance-ke" zouden de leerlingen zeggen.