Un dimanche à la campagne! LE MATIN. Zo heet het evenement dat de regionale administratie vandaag organiseert.  En zo worden we ook wakker. Het was is hier super rustig slapen, de bedden waren uit de duizend.  We gaan naar de keuken voor het ontbijt en Agnes staat voor de houtkachel in een oude koekenpan brood voor ons te roosteren.  “Il a gelé cette nuit, le fond de l’air est frais” zegt André.  We vertrekken vroeg vanuit Bagneux omdat André zelf een fervent fietser is en dus vroeg wou vertrekken.  Na nauwelijks drie kilometer komen we aan het “Canal de la Haute Seine”.  We zullen dit kanaal heel de dag volgen tot aan onze volgende verblijfplaats.

Un dimanche à la campagne! LA MATINNEE. 50 tinten grijs (zo zijn we de eerste dag begonnen – zie vier april).  Sommige mensen kikken daarop.  Wij worden lyrisch van 50 tinten groen.  We wandelen als het ware door een schilderij van Claude Monent “Les Nymphéas”.  Het is gewoon betoverend mooi... en we moeten dit delen met niemand... we wandelen zoals meestal moederziel alleen.  De wind speelt in het klare water en de zon valt er bevallig in.  We hebben de indruk dat de bodem van het kanaal bezaaid is met zilverstukken... en precies zo rijk voelen we ons.  Op een bepaald moment loopt het kanaal over een brug die gemaakt is over een rivier.  Twee waterwegen kruisen elkaar... zonder in elkaar te stromen.  Dit hebben we nog nooit gezien.

Un dimanche à la campagne! MIDI.  We worden in Merry-sur-Seine verwelkomd door “La Pucelle” (inderdaad sur-Seine en niet zoals gewoonlijk bij andere wandelingen in Tilff Merry-sur-Outhe).  Jeanne d’Arc die ons pad al kruiste in de kathedraal van Reims, staat hier bovenop de toren van het gemeentehuis. We doen boodschappen in een kleine supermarkt en kopen de beste baguette die we tot nog toe hebben gegeten. 
Rechtover de winkel staat een kraakpand... het moet ooit een hotel geweest zijn... dit is althans wat we dachten.  We merken plots dat er toch klanten buiten komen... dit moeten we gaan verkennen. Bij het binnenlopen merken we dat het dartsbord werd vervangen door een elektronische variant (vermoedelijk minder gevaarlijk)... waar ooit een grote televisie stond is nu nu plaats gemaakt voor het een huisaltaar bestaande uit een aantal massief plastieken boeddha-beelden, de vlammetjes op de kaarsen werden vervangen door LED-lichtjes.  Eén van de weinige dingen die echt bleken, waren de snijbloemen... maar die zijn al lang verwelkt.  Alle foto’s en reclame aan de muur is vergeeld en quasi onleesbaar. Héél het tafereel werd ruim overgoten door een zwaar geparfumeerde Bob Marley-saus. Dit café is het toppunt van Chinese kitsch en Frans verval.  Opmerkelijk hoe mensen het beste van twee werelden toch kunnen combineren!  Alles is hier Ersatz... behalve de vriendelijkheid en de oprechtheid van de mensen.  Alle stamgasten, inclusief een Portugese gastarbeider met handen als kolenschoppen én volledig in het wit met zwarte laquéschoenen - kwamen ons één voor één de hand geven en ons verwelkomen in le Merry‑Saigon... of was het Merry-sur-Scène?

Un dimanche à la campagne. APRES-MIDI.  We wandelen gewoon langs het kanaal verder en zien allerhande dieren waaronder een kleine bever. Vlak bij Payns – onze volgende overnachtingsplaats – steken we de Seine over.  Hier is ze nog niet de majestueuze rivier die we zo dikwijls in Parijs zagen.  Ze heeft – net zoals wijzelf – nog een lange weg te gaan alvorens te schitteren. We hebben pas afspraak rond half zes dus we besluiten nog even halt te houden op een ponyfestival.  Kinderen tonen hoe goed ze wel kunnen rijden... het is een aangename afsluiter van een gevulde dag.

Un dimanche à la campagne. SOIR.  We checken in bij “la grange de Payns”.  Dit is volle luxe.  Ons appartement is gewoon gloednieuw.  Dit hebben we nog nooit meegemaakt.  De eigenaar stelt ons zijn keuken ter beschikking want een restaurant is er in dit dorp niet meer... maar daar trekken we ons vandaag niets van aan.