We namen gisteren het avondmaal samen met Ton en Mirjam.  De gastvrouw vraagt van waar we precies zijn.  We leggen uit dat Tervuren tussen Brussel en Leuven ligt. “Ah mais je sais!” was haar reactie.  Wie had kunnen vermoeden dat Bazancourt, samen met een Zwitserse en Belgische gemeente een dorpje heeft geadopteerd in Roemenië? Leuven is haar niet onbekend maar Holsbeek – inderdaad Holsbeek of all places – dààr kent ze iedereen van het Roemeniëcomité.  De wereld is écht klein op de camino. De mensen hier zijn ongelooflijk vriendelijk... iedereen komt spontaan de hand geven, alsof we elkaar al jaren kennen.

Het traject dat we voor vandaag hadden uitgestippeld, hebben we bewust kort gehouden.  We leggen in de voormiddag slechts 19 km af... we zijn dus de hele namiddag “vrij” in Reims. Na nauwelijks een paar kilometer door de velden krijgen we een eerste blik op de torens van de Notre-Dame kathedraal van Reims.  De veldweg leidt ons 10 km lang recht naar het centrum van de stad.  Bij het binnenlopen passeren we de eerste grote champagnehuizen.  Vooral de sierlijke art-déco-gevel van het huis Jacquart valt ons op.

We hebben een kamertje gereserveerd in het bisschoppelijk huis Sint-Sixtus. Het is een oud gebouw met een centrale tuin en ommegang.  Er heerst een serene sfeer in het diocesaan centrum waar klaarblijkelijk veel retraites en andere bezinningen worden gegeven.

Het is een geriefelijke en sobere kamer. We maken van de gelegenheid gebruik om al ons nat wasgoed uit te hangen, want morgen slapen we terug in een gemeenschappelijke zaal.  Onze kamer wordt letterlijk behangen met natte kousen en T-shirts.

Na een snelle lunch haasten we ons naar de kathedraal waar we onze pelgrimsstempel halen... alleen de Italiaanse roomijskar houdt ons nog even buiten.  We genieten bij 25 graden van een lekker ijsje.

Binnen helpt een vrijwilliger ons aan onze stempel en tekenen we in op hun lijst... Ton is ons voor geweest hij staat vlak voor ons... Frankie tekent als eerste... inderdaad op plaats 27.
De kathedraal is een indrukwekkend bouwwerk.  Mama vertelde me daarnet aan de telefoon dat alle Franse koningen hier werden gekroond, dat Clovis hier werd gedoopt, dat Jeanne D’Arc hier heeft rondgehangen en zoveel meer.  Onze aandacht wordt getrokken door de kleurrijke glasramen... neen niet van een middeleeuwse meester maar van o.a. Marc Chagall.  We steken een kaars op aan het beeld van Onze-Lieve-Vrouw en verlaten de kathedraal... het is hier gewoon té koud om te blijven.

We kuieren nog wat rond en vermoeden dat Reims een rijke stad moet zijn!  Chique winkels, juweliers op alle hoeken van de straat.  We genieten van een wijntje op de Place Drouet d’Erlon, er wordt live jazz gespeeld... de sfeer voelt héél zuiders aan.  Het is "the place to be"... het mooi volk van Reims komt naar hier afgezakt om gezien te worden... grote zonnebrillen, véél te korte rokjes en natuurlijk mogen de Louboutin-stelten niet ontbreken.