Model

Alle andere verslagen zijn op te vragen via Spain, France, Belgium en kies voor het stuk van de camino waarvan je de verschillende verslagen wenst te lezen.

Vergeet aub niet het contactformulier "Contact form" in te vullen indien je op de hoogte wenst te blijven... ook na 20 juli zullen er nog regelmatige updates zijn.

14 juli 2015

Distance today

Total distance

Weather

Dag 99

0 Km

2400 km

Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.

Sleeping: Appart City Hotel, Pau

Travelling with: Staf en Stef

Route:

Pau

We staan een beetje later dan normaal op... tenslotte zijn we nu geen pelgrims mee maar toeristen. We besloten gisteren al om met een taxi naar het dorp Morlaas te gaan. Met de wagen naar het dorp rijden is geen optie. Alles is hier afgesloten met nadarhekken, alles loopt vol politie als men niet van de streek is en precies weet welke enkelrichtingstraten voor de gelegenheid toch opengesteld zijn, dan is rijden met de eigen wagen geen optie.

De vriendelijke dame van het cafeetje die voor ons al de parkingsmeter instak, belt ons een taxi. We drinken een eerste pastis – het is tenslotte de quatorze juillet - en zetten aan. De taxi zet ons af op een paar honderd meter van het parcours... de reclamecaravan is al in aantocht. We installeren ons op een gezellig terrasje en wachten de renners af. Een lekker pastiske mag niet ontbreken. We bestellen ook een bord salaisons... allerhande lekkers uit de streek. We schakelen als volmaakte Fransen over naar een frisse fles rosé.

Na een tweetal uurtjes komen de renners er dan toch aan... ik kan me de moeite niet getroosten om recht te staan vanop dit perfecte terras en laat ze op een dikke 250 m van mijn paradijsje passeren. Staf, Stef en Frankie brengen in pure Wuyts stijl enthousiast verslag uit van de koers. Ik kan zoals gewoonlijk niet volgen... geen van de namen zegt me iets maar ben wel blij dat de eerste den eerste is. De taxi brengt ons veilig teug naar Pau, ik wordt in de koffer gelaten en sta mijn plaats af aan een Austalische toerist die vooralsnog wou meerijden. Ik heb net geen oorlekje aan de man gegeven.

Bij aankomst in Pau besluit ik een sieta te houden... het is tenslotte... quatorze juillet. De mannen gaan naar de Australische pub – waar we gisteren trouwens ook al even halt hebben gehouden – naar de finale zien. De eerste blijkt ook deze keer de koers gewonnen te hebben... vendu!

Na mijn sieste besluit ik mijn kameraden te vervoegen maar geraakt verdorie niet meer buiten. Het high-tech magnetisch slot van onze kamer weigert dienst. Ik bel de mannen en vraag of ze de sleutel willen brengen... misschien lukt het van buiten wel. Ook dat lukt niet. Ik raakt “in mijn korte toeren” en besluit uit te breken via het venster! Wat moet dat hier zijn in geval van brand? Als lid van het Comité Veiligheid en Hygiëne op school laat ik dit natuurlijk niet passeren. Natuurlijk is er niemand aan de receptie van ons hotel... het is tenslotte quatorze Juillet. Dan maar de Sapeur-Pompiers. We kunnen natuurlijk onze kamer straks ook niet meer in en een kamer waar men niet uit kan is het toch ook niet veilig slapen! We bellen ook het noodnummer van het hotel... de manager van dienst komt in volle quatorze-Juillet-outfit met een hamertje (zonder beiteltje) op de deur kloppen. “Normaal lukt dat wel, zelle.”: was haar antwoord. Het is dus duidelijk n iet de eerste keer dat dit voorvalt. Ze bieden ons een kamer voor twee aan maar we zijn met vier. Dit is geen oplossing. Dan blijven in- en uitbreken via het venster. Mijn goesting om nog verder te gaan feesten is over en besluit gewoon thuis te blijven.

De mannen gaan wel nog naar het defilé om 20 u, het “bal des Musette” om 21 uur, het vuurwerk aansluitend de mega disco. Ik heb ze aan mij laten voorbij gaan maar geeft toch verslag uit op basis van de ervaringen van Frankie, Stef en Staf.

Defilé: Ook het defilé laten Staf, Stef en Frankie aan zich voorbij gaan... échte mannen weten waarom.

Bal Musette: Staf klaagt over de onuitstaanbare look geur van z’n dans partner. De muziek was écht super: het echte Franse Chanson in al zijn glorie.

Vuurwerk: De avenue des Pyreéns staat afgeladen vol, drie kilometer minstens in tien rijen dik. Het komt traag op gang maar het “Bouquet final” is de quatorze waardig.

Mega openlucht disco-bar: Het tormorow land van de Pyreneën... naar wat men mij verteld is het volk even talrijk als schoon.

Hoe laat het werd? Niet laat... uit pure miserie zijn ze terug naar richting hotel gekomen... ze kregen geen pintje vast. Enkel een flesje wijn naast het hotel kan nog. Ook zij dienden natuurlijk het hoofd koel te houden om in Pure Arsène Lupin stijl in te breken in onze hotelkamer.