Het is een blij weerzien... onze twee maten uit Tervuren hier op het einde van de wereld! We drinken samen een dikke pint. Hoe onwezenlijk is dit... ze hebben drie dagen in de auto gezeten om ons hier op te zoeken. We drinken samen een dikke pint en eten wat tapas. Wat een goede vrienden zijn dit! We rijden samen naar het heiligdom waar de relikwieën van Jacobus zouden aangespoeld zijn. In het bed naast ons liggen vanavond Stef en Staf... Wilma en Gerry zijn nu al thuis in Madrid of Valencia. We bestellen nog wat tapas.... tegen dat we in Fistera zijn,  zullen de restaurants gesloten zijn.

Na een Amerikaans ontbijt besluiten we te voet terug te gaan naar de cap.... Stef en Staf moeten dit gezien hebben. In de supermarkt halen we nog snel een fles stierenbloed en wat worstjes en kaasjes om het aperitief samen te nemen. Deze keer blijven we niet voor de vuurtoren zitten maar gaan we langs de rotsen naar beneden... hadden we dit gisteren maar gedaan. We zitten nu écht op het einde van Europa. De wijn smaakt naar meer... Bij het binnenlopen van Fisterra installeren we ons op het terras van het restaurant waar we gisteren al aten. De tapas zijn super!  Tijdens de middag gaan we terug naar het strand waar we gisteren aankwamen. Ik wil absoluut kopje ondergaan in de oceaan. DE weidsheid van de oceaan kan niemand onberoerd laten. Hoe machtig is dit? Ons geluk is nu totaal... we rapen teug schelpjes zoals we dat deden als kind. Bij elke vondst worden we laaiend enthousiast en hebben we de indruk dat we een schat gevonden hebben. En zo is het ook!!!

Bij onze terugkeer in het stadje doen we nog gauw wat inkopen... deze avond is het party op de hippiebeach... iedereen is welkom maar je moet wel je eigen spullen meenemen. Onderweg lopen we Luca en Inez tegen het lijf... we dachten dat Luca lang voor ons was en Inez lang achter ons. Het doet zo veel deugd deze mensen terug te zien!

Stef en Frankie zijn nog tot aan het hippiestrand gegaan... Staf en ik gaan naar huis.... doodop. Er valt ergens een vermoeidheid over mij die vermoedelijk wel te maken zal hebben met het gevoel “binnen” te zijn. Beter dat dit wordt het niet!