Ontbijten doen we niet in dit hotel... de nacht was al bij al nog te doen. Frankie en ik zijn andere zweetkoten gewoon... het kon erger. We besluiten eerste een eind te rijden alvorens te stoppen voor koffie en koeken. In een charmant dorp met volledig gebeeldhouwde boom stoppen we even en het doet deugd. Madamme van dit barretje moet blijkbaar nog minder goed geslapen hebben dan wij... of anders is het gewoon een vervelend wicht. De tocht brengt ons pal doorheen de Cevennes; de landschappen zijn gewoon adembenemend. Ooit was ik hier al op vakantie met mijn broers en ouders... het roept herinneringen op die me zéér na aan m’n hart liggen. De namen van de steden zijn met totaal niet onbekend... zelfs sommige bezienswaardigheden herinner ik me. Souvenirs, souvenirs, quand tu nous tiens! Rond 11.00 u. beslissen we een aperitief te gaan nemen in een klein stadje. Er heerst een drukte die alleen maar kan wijzen op een klein marktje en héél veel toeristen... en zo is het ook. Het is ondertussen drukkend warm geworden, de kraampjes bieden dezelfde producten aan als toen destijds: zeepjes in alle geuren en kleuren, hoeden en handwerk, alle mogelijke kazen, worsten en producten op basis van olijfolie of honing. Kan je je kan inbeelden...?