Ook hier zien we het wel zitten... twee grote huwelijken en een basketbaltornooi maken het anders ook hier niet mogelijk, weet ons de bediende van de dienst toerisme te vertellen. Geen probleem dan rijden we door tot Bilbao. “Hier nog overnachting vinden is onbegonnen werk meneer, de stad ligt vol”: was het antwoord van een hotel waar we op goed geluk stoppen. Dan naar San Sebastiaan... het is ondertussen al laat. We lopen letterlijk 10 hotels af maar vinden ook hier niets. Een gedienstelijke bediende van een kleine hotel bekijk de website en weet ons te vertellen dat de suite van een groot hotel nog niet genomen is. Kostprijs € 600. Gekken, daar voor zijn wij twee weken weg op de Camino die ons zo nauw aan het  hart ligt! Voor dat we het goed en wel beseffen zit het Spaans stuk van onze Camino er op. Er is gewoon niet één bed meer vrij op de Noordkust van Spanje. Stef rijdt door tot dik 2 uur ’s nachts, Staf zit naast hem, Frankie en ik liggen te slapen. We stoppen op een grote parkeerplaats langs de autosnelweg. Staf en Stef slapen in de auto, Frankie en ik nemen onze slaapzak, lenen de slaapmatjes van Stef en leggen ons op een bank buiten. We hadden onze eerste nacht buiten niet echt hier gezien... maar toch doet het deugd de ogen te kunnen sluiten.