Bij het binnenstappen van Santo Domingo de la Calzada weten we precies waar we moeten zijn. Onze goede feeën Wilma en Gerry zorgen voor ons en hebben in het klooster van de Benedictinessen een bed voor ons geboekt. Het gebouw is honderden jaren oud, de zuster aan het onthaal is in habijt en vermoedelijk net iets jonger.

Na een superontvangst door Wilma en Gerry (mét watermeloen en bier) gaan we de stad in en besluiten de fameuze kathedraal te bezoeken waar levende levende kippen worden gehouden.

Je moet verdomme een kieken zijn om €3 te betalen om als pelgrim in deze boutique binnen te gaan. Ik moet m’n kleine rugzak in een zwembadachtig kaske steken. Denken die schijn-heiligen nu echt  dat ik hun kieken zou pikken? Na lang zoeken, vind ik het fameuze kieken. Het is lachwekkend.  Het enige wat me bijblijft van “Santa Iglesia Catedral Santo Domingo de la Calzada la Rioja” zijn de Bijbelse verhalen die volledig in Playmobil zijn uitgewerkt. Al de rest, met hoeveel goud het ook moge zijn, is gewoon plastic. Net zoals de Playmobilmannekes! Zou alles wat uit plastic is ook altijd nep zijn? Ik zal me eens informeren bij meneer Botox.

Bij het buitenwandelen vind ik mijn gezelschap terug op een terrasje. Een outlaw heeft ons in het oog. Wat hij wenst, weten we niet, maar hij komt naar ons en geeft een gratis pins. We aanvaarden met grote waardigheid deze onderscheiding. De pins stelt een pijl voor en wordt onmiddellijk op onze pet gezet.

Na het avondmaal wandelen we snel terug "naar huis". De refuge sluit klokslag om 22.00 uur. Onderweg komen we Gisèle uit Lille terug tegen. De uitbaters van het restaurant hebben haar portefeuille afgepakt en willen het niet meer teruggeven. Sorry, we kunnen niet helpen. We hebben nog één minuut om binnen te zijn.