Foto's en verslagen van de afgelopen dagen volgen zo snel mogelijk.
Diederik en Frankie zijn een internet-loze weg ingeslagen. Bewust, zeggen ze: weg van de hordes lawaaierige pelgrims hebben ze een route door het platteland gekozen. Ze hebben de kudde de rug toegekeerd.
Vannacht slapen ze - wars van alle luxe - op de grond, wat alleszins beter is dan het muffe zweetkot van eergisteren. Dat het vandaag voor de eerste keer regent sinds ze in Spanje zijn, nemen ze er graag bij.
Morgen lopen ze Burgos binnen.
(Dirk Staf, verslaggever van dienst)
We wensen aan alle studenten een goede blok! In het bijzonder voor de juffrouwen die bio- of handelsingenieur willen worden!
8 juni 2015
Distance today
Total distance
Weather
DAG 64
31 Km
1706 km
Sleeping: Pension, Najera
Walking with: Gerry en Wilma and Antje(D)
Route:
De “cena” nemen we in een restaurant dat ons drie schotels kan aanbieden voor €15,02. We willen snel gaan slapen, de dag begon alweer véél te vroeg en was uiteindelijk toch redelijk vermoeiend. Bij het binnenlopen van de slaapzaal worden we overvallen door de stomerige “doefe” stank die hier rondhangt. Hier wil ik nu effe niet meer blijven. Ik neem m’n pc en wil wat muziek gaan luisteren beneden. Ik heb wat nood aan klassieke muziek om m’n sereniteit na het spektakel van deze middag terug te vinden. Beneden aan het onthaal ontmoet ik terug het nichtje van Maurice en Carine van café Sport in Leuven. Ze nodigt me uit om buiten met haar kameraden wat te gaan “chillen”. Ik ga graag op de uitnodiging in en ga zoals al de jongeren gewoon op het voetpad zitten/liggen. We wisselen wat ervaringen uit. Ik word aangesproken door een Franse twintiger. Hij vertelt me in een notendop zijn volledig leven. Ook hij hoopt dat de Camino voor hem een scharnierpunt wordt in zijn leven. Hij kreeg alle kansen van zijn ouders maar heeft er naar eigen zeggen niet veel van gebakken. Gelukkig genoeg beseft hij het en probeert hij terug de draad op te nemen. Waaraan het ligt, weet ik niet maar mensen nemen me in vertrouwen en biechten openhartig heel hun leven op. Ik luister aandachtig en probeer hem zo goed mogelijk te adviseren. Na afloop bedankt hij me met een oprechtheid die me altijd zal bijblijven.
Het is alweer vier uur ’s ochtends wanneer de eerste pelgrims beginnen lawaai te maken. Dit is de slechtste nacht geweest tot nu toe. Het was de hele nacht broeierig warm. De T-shirt die ik als kussensloop heb gebruikt is mestnat. De plastieken lakens zijn niet veel droger. De douches zijn ronduit niet te gebruiken. Zo smerig! We bestelden gisteren hier ook een ontbijt dat een astrante Afrikaan ons met veel tegenzin naar de oren slingert. Wat een keet is dit? Ga nooit naar refuge Apostelos. Hadden we het geweten, waren we in het park gaan slapen!
Zes uur ’s ochtends.... “Die Karawane zieht weiter ... der Sultan hat Durst!”. De caravaan trekt zich inderdaad terug in gang. Deze keer voor een tocht van 31 kilometer, de langste in Spanje. We verlaten de stad via een enorm meer. Het valt ons op hoe mooi de parken zijn onderhouden en hoe goed de infrastructuur is. Overal zijn er bbq-plaatsen voorzien, bankjes en speeltuinen. Als je dit doet in het park van Tervuren stuurt "Cucu la Praline" vanuit het hiernamaals zijn volledige bevolking uit Sint-Joost-ten-Node aangevuld door die van Molenbeek in “ons” park en dit voor heel het weekend. We komen onderweg de moedigste aller pelgrims terug tegen. Deze Spanjaard loopt de Camino met krukken. Waarom? Omdat hij slechts één been heeft! Chapeau meneer!
We lopen nu in volle Riojastreek. De wijnstokken zijn hier drie keer hoger dan in de Champagne en worden zelfs niet meer ondersteund. We wandelen Najera binnen tegen 12 uur! Chique bal, voor een tocht van 31 km. We besluiten vandaag een goedkoop hotel te nemen, na de rotnacht gisteren en de lange tocht vandaag hebben we dat zeker verdiend. Uiteindelijk betalen we slechts 5 euro meer dan gisteren en hebben we een eigen kamer. Morgen slapen we uit... enfin tot 7 uur.
We hadden een bezoek aan de “Monasterio de Santa Maria La Real” gepland voor de namiddag maar spijtig genoeg is het op maandag gesloten. Ook een bezoek morgenvroeg is totaal uitgesloten. Ondanks de korte tocht van 21 kilometer willen we toch tegen 7.30 u. vertrekken. Waarom dan? Omdat we zeker willen zijn een slaapplaats te hebben. We zijn nu ruim vijf uur “binnen” en nog stromen pelgrims toe. Antje, de Duitse medepelgrim moet gaan slapen op een eigen matje dat ze niet heeft in de sportzaal van de gemeente. Nàdat de volley gedaan is, de judo is uitgevochten en de dansclub is uitgewalst! Zou dat geen idee zijn voor Luc van Diependaal?