Your mind will answer most questions

if you learn to relax and wait for the answer.

William S. Burroughs

Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.

Sleeping: Albergo La Salles, Santiago de Compostela

Walking with: Gerry en Wilma, Tom

We stappen de keet binnen waarvan sommige gidsen zeggen dat het een kathedraal is en andere beweren dat het slechts een basiliek is. Neen dat is niet hetzelfde. Ook internet geeft er geen uitsluitsel over. Laat ons het gewoon – uit overwegingen van journalistieke onpartijdigheid – tent noemen. Ondanks het feit dat we meer dan een half uur te vroeg zijn, is er al geen zitplaats meer. Op de plaatsen waar zéér duidelijk “voorbehouden aan pelgrims mét credential” staat, zitten alle kreupelen van de regio... Ik beslis de mis bij te wonen los van ons groepje en ga naast de banken staan die vol zitten van mensen die vermoedelijk niet 1% van de afstand hebben gedaan die wij wandelden. Enfin ik sta dan maar recht na m’n 2300 km en kijk naar sneeuwwitje mét zusterskap die ons ter voorbereiding op de misviering een paar eenvoudige deuntjes wil laten instuderen. Voor de misviering waarschuwt een veiligheidsagent ons via de microfoon dat we moeten zorg dragen voor onze waardevolle voorwerpen. Die kerel werkt hier al langer en kent de pastoors blijkbaar!

Een beetje later komen de zeven dwergen de mis opdragen... allemaal in het rood. Ondertussen zijn zelfs de gangen van de tent volgelopen en moeten veiligheidsagenten in fluovest de zaak evacueren. Vlak voor mij staat een koppel jonge Spanjaarden te vrijen dat de stukken er van afvliegen... en dit nog voor meneer pastoor gevraagd heeft om een vredeswens uit te wisselen! Hun kameraden zijn hun zonnebrillen aan het vergelijken... Ik begin nu ook het vermoeden te hebben dat Donald Duck aan het orgel zit. Hij heeft slechts vier vingers en héél brede poten, wat orgelspelen niet eenvoudiger maakt. Hij trekt er soms serieus “neffe”. De enige die hier ontbreken, zijn de vier biggetjes als misdienaar... die komen niet opdagen.

Ondertussen wordt het me héél duidelijk dat de totaal verveelde menigte hier eigenlijk alleen is om het fameuze wierookvat te zien swingen. Het gedrum is ronduit niet meer uit te houden. Een paar rijkaards hebben hiervoor de oplossing gevonden. De tent biedt immers VIP-pasjes aan – de prijs is me totaal onbekend – die toelaten om de show mee te maken vanop een privébalkon. Ondertussen worden aan aantal Aziaten in rolstoel binnengerold om het wierookvat te zien.

Na afloop willen we het gaf van Jacobus gaan bekijken maar houden het voor bekeken. De file is gewoon véél te lang.

We verwelkomen Jef en Fons en komen zelfs ook Ad tegen. De namiddag brengen we door in de kleine straatjes van het oude centrum.