De bergen van Roncesvalles hangen nog in de ochtendnevel wanneer we de stoet van pelgrims vervoegen... het is pas 7 uur. Aan het eerste winkeltje kopen we spullen voor het ontbijt. Op een bankje in de ochtendzon nemen we ons ontbijt tussen de kippen die hier vrij rondlopen. Antje slaagt er net in om zichzelf niet te kwetsen aan het mes waarmee ze haar drie dagen oude Roquefort opeet. Later zie ik ze er zelfs een yoghurt mee uitlepelen... dit moet ooit verkeerd aflopen.

Het wordt een prachtige tocht door de bergen richting Pamplona. De vergezichten, de planten en bloempjes... alles is hier schitterend. We doen het rustig aan. 27 kilometer is zoals ons gemiddelde! We stoppen regelmatig om te drinken en dat moet ook... het is heet. Frankie en Wilma raden me aan om van T-shirt te veranderen... mijn schouders raken verbrand. Opletten geblazen dus! We komen onderweg nog een juffrouw uit Leuven tegen. Ze is zoals de andere pas vertrokken uit Saint-Jean. Verder kan geen mens zich inbeelden wat men op de Camino tegenkomt... Scandinaven volledig in het zwart gekleed, Aziaten met maskers die hun volledig gezicht bedekken, Italianen die niet stoppen met tetteren... de Camino is Europees Cultureel Erfgoed... redelijk levend erfgoed trouwens.

Om de vijf kilometer komen we een winkeltje tegen waar we iets fris kunnen kopen. Ook alle bronnetjes hebben drinkbaar water! Bij een piepkleine kruidenier kopen we een fris pintje en kopen we een heerlijk stukje geitenkaas.  Aan het plafond hangen hespen te drogen. In de koeltoog liggen de lekkerste bereidingen. Culinair Spanje kennen we helemaal niet maar we staan wel te popelen om het te ontdekken. We moeten dus geen grote voorraden inkopen en vooral ook niet meesleuren. Vlak voor onze slaapplaats spreken we nog even met een Zuid-Afrikaan die hier een 400 jaar oude abdij heeft gekocht. Alles werd uit de kerk gestolen. Enkel de muurschilderingen herinneren nog aan de vroegere functie van de kerk. Buiten de obligate Jacobsschelpen zijn er ook duidelijke verwijzingen naar vrijmetselaars en zelfs naar heidense gebruiken.

De refuge die we vandaag hebben is spotgoedkoop. Voor € 8 slapen we. In de gang staan al een hele reeks rugzakken die door een taxi werden afgezet. De Camino is big business. En niet alle pelgrims nemen de zaak even serieus. Onze kamer is natuurlijk rudimentair maar het voldoet aan onze verwachtingen. Nog voor we aan de maaltijd kunnen beginnen, is de volledige refuge volgeboekt. We hebben dus weer geluk. We slapen samen met twee Zweden op één kamer. De jongste van de twee staart voor zich uit en begint stilaan te beseffen waaraan hij begonnen is. Op het moment dat wij hen vertellen dat we helemaal uit Brussel zijn aangekomen, gaat hij platliggen op het bed. Het wordt hem te veel! Het is natuurlijk redelijk impressionant.