Model

Some people walk in the rain,

others just get wet.

Roger Miller

11 juni 2015

Distance today

Total distance

Weather

DAG 67

32 Km

1789 km

Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.

Sleeping: Pension, Rio Pico

Walking with: Gerry en Wilma

Route:

Tosantos
Rio Pico

We keren terug "naar huis" omdat ook in het kleine barretje geen wifi is. Nergens in dit dorp trouwens. Er zijn gewoon geen netwerken beschikbaar. Dit is lang geleden dat we dat nog meemaakten. Na een snelle douche ga ik meewerken in de keuken; Frankie dekt de tafel. We maken een maaltijdsoep van linzen, allerlei andere groeten en chorizo. Tijdens het koken maken we kennis met de andere pelgrims. Een Japanner is vanuit Le Puy vertrokken, een Zwitser ook van thuis, een paar Italianen vullen het boeket aan. Na de maaltijd begint onze gastheer te zingen en nodigt ons uit dat ook te doen maar dan wel in onze eigen taal. De Italianen zingen “Azuro”, vertaald (hemels)blauw. Dat was zeker de kleur niet van de hemel waaronder we gelopen hebben. De Japanner pikt in met een lied waar niemand iets van verstaat. De sfeer is hier ongedwongen, bijna familiaal zelf. We voelen ons - ondanks onze totaal verschillende achtergronden - samen verbonden. Verdorie, Wilma en Gerry zouden hier ook moeten zijn. Door een misverstand zijn ze twee kilometer verder gegaan. Antje is nog véél vroeger moeten stoppen. Haar uitrusting is totaal inadequaat voor dit weer. Misschien zien we ze wel in Burgos.

Na de maaltijd worden we uitgenodigd in de kleine meditatieruimte. We besluiten mee te gaan. Het is sinds de misviering in Vézelay geleden dat we nog zo iets voelden. In alle eenvoud en sereniteit wordt de dienst voorgegaan door een Franciscaan. Er worden intenties voorgelezen die de mensen in een brievenbus kunnen posten. Het was een zéér sterke ervaring die écht deugd deed.

We slapen op de grond, maar dat geeft niet. Iedereen heeft hier respect voor elkaar. We slapen met een 15-tal andere mensen. Niemand maakt lawaai, iedereen ligt op tijd in bed, niemand vertrekt voor zes uur ’s ochtends. Deze refuge biedt aan de pelgrims véél meer dan alleen een dak boven het hoofd en een bord warme linzensoep. Na het ontbijt laten we wat geld achter in de “donativo”-brievenbus en vertrekken voor een lange tocht van 32 kilometer.

Na amper twee uur begint het al te regenen. We wisten dat het weer niet al te best zou zijn. De poncho’s komen ons terug goed van pas. Het heeft trouwens de hele nacht gegoten. Een ervaren medepelgrim verwittigde deze ochtend trouwens voor paden die nauwelijks zouden kunnen worden bewandeld. Het is met geen woorden te beschrijven hoe mensen zich tegen de regen willen beschermen: sommigen lopen met plastic zakken in schoenen waarvan ze de tippen hebben uitgesneden, anderen lopen met plastic vuilniszakken rond hun lichaam...

In een klein dorpje onderweg bezoeken we op aanraden van Wilma en Gerry de abdijkerk. We hebben ze terug bijgebeend en zullen ook vanavond slapen op dezelfde plaats. We klimmen via kleine paden de heuvels van de provincie Burgos over. Onderweg trakteert moeder natuur ons op een spetterend onweer. Het dondert constant en de regen valt met bakken uit de lucht. Toch stoppen we niet! We bijten door en doen de tocht zoals we die gepland hadden. We willen vrijdag tijd genoeg hebben om Burgos te bezoeken. Wat zouden we trouwens vanaf 11.30 u. doen in een dorp waar niet véél te beleven is.

In Rio Pico boeken we een klein hotel... met zéér grote luxe voor ons. We delen de kleine kamer alleen met Wilma en Gerry en hebben... je gelooft het nooit: een privébadkamer! Dat is lang geleden! Een Peggy Bundy look-alike (Maried with children) neemt de honeurs waar en toont ons haar pension. Meneer rijdt als gek af en aan om andere pelgrims te gaan vangen. Met hoeveel we zullen zijn, maakt me eigenlijk niet uit. We hebben een privékamer. Ondertussen zitten we in een totaal andere groep wandelaars... dit zijn bijna allemaal wandelaars die al véél kilometers in de benen hebben en bijna allemaal zullen doorgaan tot het einde.