Model

“Have nuts and be nuts.”

Criss Jami

6 juli 2015

Distance today

Total distance

Weather

Dag 91

40 Km

2400 km

Previous daily reports: click Belgium, France, Spain.

Sleeping: Pension Lopez, Fisterra

Walking with: Gerry en Wilma

Route:

Oliveiroa
Fisterra

We staan extra vroeg op vandaag omdat we willen genieten van Fisterra, en ten slotte moeten we 40 km overbruggen vanuit Oliveroa tot op de Cap Finisterre. De wandeling zal ons minstens 8 uur stappen kosten. Bij het vertrek is het nauwelijks klaar. We vertrekken langs een mooie vallei waar een bergriviertje doorheenstroomt. De nevel die hier hangt, maakt dat alles een beetje in een mysterieuze sfeer hangt. Op de kam van de eerste heuvel zien we de zon opkomen van achter de bergen... machtig spektakel. We dachten dat we na de laatste bergen gewoon zouden afzakken tot aan de kust... niets blijkt minder waar de zijn. De tocht is ronduit zwaar, zowel wat hoogteverschillen als ondergrond betreft: dikke keien maken het stappen moeilijk. Hoe zat dat met het spreekwoord van de laatste loodjes? Onze doorzetting wordt rond de klok van tienen beloond. We krijgen een eerste zicht op de oceaan. Het begint te dagen dat we in ons opzet zijn geslaagd. We zijn van thuis naar het meest westelijke punt van Europa gestapt. Na een wandeling van een dikke vier uur stappen we het stadje Cée binnen. Ik kijk extra goed uit mijn doppen... hier moet ik een oplossing vinden voor de oplader van m’n pc. Ondanks het feit dat het toestel nagelnieuw is, is de stroomdraad van de oplader stuk. Een winkel met elektrisch materiaal, een kleine Brico, of beter nog een pc-winkel zouden me kunnen verder helpen. Op een klein plein loop ik naar het uitstalraam van een winkeltje maar merk al gauw dat het niets zal worden. Ik draai me om naar Frankie en krijg een winkeltje in het oog dat op een pc-shop lijkt. Prijs! Bingo! Ik loop binnen en haal de lader boven. Binnen de kortste keren heeft de uitbater door dat ik een “cavo”, kabel wil. Hij verdwijnt naar achteren, ik kruis mijn vingers. Na 5 minuten komt hij tevoorschijn met een kabeltje dat het perfect zou kunnen doen! We testen en het werkt! Oef. Ik kan me terug aan het schrijven zetten.

De wandeling vanuit Cée loopt langs de verschillende baaien die ons nu nog scheiden van Fisterra. De prachtige zichten op sneeuwwitte stranden en diepblauwe oceaan wisselen af met de dennenbossen op de kam van de heuvels op de landtongen.

We besluiten aan een klein barretje op het strand van Fisterra te wachten op Wilma en Gerry. Rond 15 uur staan Frankie en ik met onze voeten in de oceaan op het strand van Fisterra, de rugzak op de rug en onze bottines in de hand! Dit gevoel kan perfect worden vergeleken met wat door ons heenging toen we het plein voor de kathedraal van Santiago opstapten. De laatste 500 meter van onze tocht zullen we barrevoets doen door de oceaan... we worden terug kinderen bij het zien van de prachtige schelpen. We verlaten het strand met onze zakken vol schelpjes.

In Fisterra boeken we een kamer in een pension... voor een privékamer betalen we € 10 per persoon. Bijna gratis dus. We doen voor een laatste keer onze bottines aan en vertrekken naar de cap Finisterre... verder dan dit punt kunnen we gewoon niet gaan. We kopen onderweg een fles stierenbloed (lekkere Spaanse wijn) om op het evenement te kunnen toosten. Bij de dienst voor toerisme kunnen we op basis van onze credential een tweede getuigschrift afhalen dat bevestigt dat we de tocht helemaal tot het einde hebben volbracht. Ik ga als laatste aan het loket en zeg aan de dame dat de informatie die ze moet invullen in het register identiek is aan de vorige drie... alleen ik heb wel nog een beroep: Insegnante. De andere zijn allemaal “zonder beroep”.

Op de cap worden we bijna weggeblazen maar de zichten zijn machtig. Natuurlijk nemen wij ook de obligate foto aan de mijlpaal 0 kilometer. De tocht zit er nu officieel op. Vanaf nu worden we terug toeristen en leggen we ons pelgrimsstatuut af.

Aan de haven van het dorpje nemen we een vismaaltijd: super vissoep, een bord vol gebraden vis en als “toetje” een serieuze punt Santiago-taart of een ijsje. We krijgen bovendien nog een serieuze druppel. Samen met de twee flessen wijn en brood betalen we dit feestelijk menu.... € 12. Hoe doen ze het, hoe doen ze het.

Na een laatste pintje in een klein barretje houden we het voor bekeken en gaan we maffen. Morgen Muxia!