In de Spar van Dinant kopen we onze eerste picknick en zetten onze tocht aan. We vertrekken via de Maas naar de ruïnes van  het kasteel van Crève-coeur. Welke bullebak noemt in hemelsnaam zijn kasteel Crève-coeur?

We hebben moeite om te geloven dat de GPS ons deze route als kortste aanbeveelt.  Enfin we volgen toch en ontdekken het mooie plateau tussen Dinant en Givet.  We nemen écht onze tijd en doen zelfs een kleine siësta na de picknick.  Het is zalig genieten in deze eerste échte lentezon. Langs de Maas lopen we trouwens onze eerste kilometers in T-shirt.

Dit is de eerste dag dat we op totaal ongekend terrein lopen.  Na het enthousiasme van de eerste dag en drukte van de avonden in  Namen en Dinant begint het besef door te dringen dat we écht weg zijn.

We worden onderweg tot tweemaal toe spontaan aangsproken door mensen die willen weten waar we naar toe trekken. Dankzij de aanwijzingen van een sympathiek koppel uit Limburg worden we in Hastière verder geholpen tot aan de Franse grens.

In Heer (inderdaad nog altijd sur Meuse) beslissen we even halt te houden.  We vragen de weg naar het Ibis hotel en geraken aan de praat met Jean-Jacques.  Hij verklaart ons totaal idioot omdat we een hotel hebben geboekt. Wie weet niet dat alle bezoekers in Heer altijd welkom zijn in zijn chalet? We trachten het hotel vooralsnog af te zeggen maar de receptionist weigert... niet komen opdagen mag maar betalen moeten we toch.

De flamboyante Jean-Jacques blijkt bovendien de streek van Vlaams-Brabant en Brussel goed te kennen... Hij zou naar eigen zeggen de Berlaymont gebouwd hebben. “C’est moi qui ai fait l’Europe!” Neen niet Jean Monnet maar Jean-Jacques de Heer is de eigenlijke grondlegger van Europa! Ah bon!