Het is ondertussen zéér warm geworden en we zijn meer dan tevreden dat we kozen om de dag in San Francisco Bay door te brengen. Wanneer Carlo en ik merken dat er zelfs een klein strandje is, kunnen we niet langer onze schoenen aanhouden. Geen 5 minuten na aankomst staan Staf, Frankie, Carlo en ik pootje te baden met zicht op de Golden Gate! Ondertussen is Jona op de dijk aan het skaten en zitten de anderen rustig te keuvelen op een bankje. Dit wordt duidelijk een luie dag aan de kust! Zaaaaalig!

Bij het verlaten van het restaurant merken we dat de drukte in de straten is verdubbeld! Daarnet reed een Harley Davidson-motorclub met véél lawaai door de straten, nu is het aan de Chevroletclub. Alle mogelijk modellen van Chevrolet defileren. De koninginnen op deze catwalk langs de dijk zijn de Chevrolet Impala’s. Wie dacht deze statige dames, gezien hun gezegende leeftijd, enkel in alle rust en waardigheid kunnen verderschreiden heeft het mis. We zijn in funky Californië en dat zullen we geweten hebben. Onder een aantal wagens zit een systeem gebouwd dat het mogelijk maakt om de wagen te laten moondancen! Ze wippen zowel voor- als achteraan wel 50 centimeter hoog en doen dit op de beat van de muziek die loeihard uit deze convertables weergalmt! Stafke is de fotograaf van dienst en lapt de instructies van de verkeerspolitie aan zijn laarzen om de juiste foto’s te kunnen maken. Gisteren bij het bezoek van Alcatraz bedacht Roxanne al een roepnaam voor hem… én deze wordt vandaag maar weer eens bevestigd: Al Capone.

We doen het na zo’n excellente maaltijd rustig aan… bezoeken dé steiger waar historische oorlogsboten aangemeerd liggen en genieten van een rustig pensioen. Een andere steiger is de thuishaven geworden voor een aantal andere schepen die voeger al regelmatige gast waren in de baai van San Francisco.

Als afsluiter besluiten we naar Lombardstreet te gaan. In alle toeristenwinkeltjes zijn postkaarten te koop van dit kronkelig bloemenstraatje. De hevige zeebries die ondertussen staat, blaast ons rustig de heuvels van Frisco op. Carole wacht ons halverwege op en laat de “cirque” aan haar voorbij gaan. En inderdaad van een heksenketel gesproken! DE overrompeling! Honderden en honderden mensen verdringen zich op de trappen van dit 200 meter lange straatje! De auto’s staan bumper tegen bumper aan te schuiven, ongeduldige chauffeurs beginnen te claxonneren… de chaos is compleet.

Onderweg naar de dijk stoppen we nog even in “Los Margaritas” een Mexicaanse resto/bar. We lachen ons een kriek met de manier waarop ze zijn georganiseerd. Om het sanitair te kunnen gebruiken, moet men een sleutel halen (met een dienblad als sleutelhanger) en ergens in het gebouwencomplex een publiek toilet openen, de rekening wordt aangepast met Tipp-ex, na drie rondjes zitten we door de voorraad pintjes! Gieren doen we!

We besluiten uiteindelijk terug te gaan naar de dijk en daar de avond af te ronden. Dit is onze laatste avond in San Francisco dus als we nog een laatste keer de Golden Gate willen zien, moeten we het nu doen.