De weldaden van een goede nachtrust kunnen niet voldoende worden bezongen! We zijn met z’n vieren in zo’n diepe slaap gevallen dat zelfs de breekwerken op de straat – die hier inderdaad ’s nachts gebeuren – ons niet hebben kunnen wekken.

Het ontbijt wordt ons opgediend in de pub van het hotel. Croissants, muffins, brownies, koffie, thee… name it, they have it! Ook vers fruit en gezonde ontbijtgranen staan op de toog. We krijgen zelfs de keuze tussen drie verschillende soorten melk: magere - halfvolle - volle melk? Forget it: Volle melk - extra volle melk – en room! “This must be America”, zegt Flip-de-nu-ook-iets-frissere-maar-nog-steeds-even-wijze reisleider.

Na het ontbijt vertrekken we met de reisbus naar het vertrek van onze citytour. Wanneer Jona nog even zijn skateboard oppikt, vraag ik eerlijk of hij ook de ambitie heeft de straten naar boven te skaten? De straten die vanop de kust richting centrum lopen, hebben soms een hellingspercentage van 30%!

Alweer perfect geregeld. We worden door de chairman van de Amerikaanse tour-company tot tweemaal toe in een rechte lijn achter elkaar gezet op de stoep alvorens op de touringcar te mogen stappen. Zou die man ooit voor de douane hebben gewerkt?

De rondrit zou uiteindelijk de hele voormiddag duren. Onze chauffeur komt uit Honduras de tourgids is van hier. Hij is hier geboren en werkt bovendien voor de plaatselijke vervoersmaatschappij en kent dus de stad op zijn duimpje. Hij kent de stad en haar geheimen, vertelt op de meest onderhoudende manier een groot stuk van het verhaal van de stad die meer dan zeker de zijne is. Geschiedenis, architectuur, geografie en botanica… alle mogelijke interessepunten worden besproken. Hij betrekt ons op een grappige manier bij zijn verhaal. Misschien trekt hij nog het meest de aandacht door zijn relaas te doen van het alledaagse leven in San Francisco. Hij vertelt over zijn dochters, over de levenskost en de daar uit vloeiende levensvragen.

Hij doet het verhaal over de jonge rijken die met rijdende kantoren worden opgehaald om te worden gedropt in Silicon Valley. Waarom dan zouden deze jonge wizz-kids dan het échte leven in een échte stad met échte mensen verkiezen boven dat in Silicon Valley? De meerderheid van de mensen vindt  blijkbaar zijn heil niet in een overdosis Siliconen. Even tussendoor… de technologie die ik gebruik om nu al het derde jaar op rij mijn familie en vrienden op de hoogte te houden van wat we uitsteken, werd precies daar ontwikkeld.

We rijden verder over Twin Peaks en hebben een ongrijpbaar uitzicht over de stad, rijden dan naar het Golden Bridge National Park en pauzeren even op “Land’s End”.

De tour neemt ons zelfs mee over de Golden Gate die zich niet zomaar blootgeeft. Het ijskoude zeewater van de Pacific botst op de kust van Californië altijd met de hete woestijnlucht die vanuit Vegas naar de kust wordt geblazen. Het resultaat zijn dikke wolken mist die altijd een weldaad zijn voor de natuur maar niet noodgedwongen evenzeer worden geapprecieerd door een doorsneetoerist zoals ikzelf. 

Na een snelle lunch vertrekken we met de boot tot in Alcatraz. Waar vrijheid en waardigheid vandaag het symbool staan voor deze stad, was het ooit ook anders. Vooral in de tijd van de “Prohibitie” namen een aantal gangsters hun vrijheid wel héél ruim. Stopt iemands vrijheid dan niet daar waar de vrijheid van de anderen wordt geschonden? Al Capone was één van de meest legendarische bewoners van het eiland. In vergelijking met vroeger is het nu een duiventil. Waar vroeger slechts een heel beperkt gezelschap het genoegen had op het eiland te vertoeven, worden er vandaag de dag hele schepen toeristen naartoe gevaren. Een perfecte audiogidsrondleiding doet ons enig inzicht hebben in het reilen en zeilen van deze micro-maatschappij waar outcasts werden opgeborgen onder toezicht van een half leger bewakers. De commentaren werden ingesproken door ex-gevangenen en bewakers waardoor het volledige verhaal des te aangrijpend werd. Bij het verlaten van de gevangenis koop ik het huishoudelijk reglement van de keet. Roxanne besluit het boek te kopen waarin een ex-gedetineerde zijn verhaal doet. Een zoveelste waardeloos souvenir? Toch niet, we laten het ondertekenen door de auteur zelf! William G. Baker zat zijn straf hier uit omwille van valsheid in geschrifte en verduistering van (overheids)gelden. Moet een mens hiervoor dan gaan zitten? Bij ons worden de meest begaafden in deze stiel burgemeester van Brussel of ten minste Partijsecretaris bij de PS! Ons Belgenlandje is dan blijkbaar toch toleranter dan de dit… ten minste wat de kleinmenselijke kanten betreft van diegenen die de regels opstellen!

Het avondmaal nemen we in het Hardrock Café op Pier 39. Luide maar goede muziek, toffe ambiance en frisse pinten met allerhande snacks maken de ervaring volledig af. Zoals elke pier ter wereld heeft ook deze alle mogelijke attracties en shops. Hét unieke op deze pier is het unieke uitzicht op de Golden Gate bij zonsondergang. Deze dag kan onmogelijk beter worden. We staan op het uiteinde van Pier 39, zien op de pontons zeehonden spelen en “onze” Golden Gate stilaan in mist wordt opgelost.

Bij aankomst in het hotel beslissen we nog iets te drinken in de sympathieke bar van het Beresford. Op de toog staat een goedje te vermassacreren in een grote bokaal. Stukken appel en perzik liggen te drijven in een wazig brouwsel waarvan niemand weet waartoe het zou kunnen dienen. Opdrinken is duidelijk de laatste optie. Het deksel in metaal staat bol bovenop de pot gespannen en laat vermoeden dat elke moment de uitbarsting zou kunnen volgen. “Marihuana on demand” verklapte een reclameboodschap op een bus, zoveel is duidelijk! In tolerant San Francisco mogen drugcouriers open en bloot adverteren. Buiten staat een clubje ouderen te smoren: hun doemp waait binnen waardoor ook wij mogen mee genieten. Heel de ambiance van de zaak doet me denken aan de sfeer van Smack the Pony.