Paris

We lopen verder de strip af en passeren even in Parijs: de Eiffeltoren, Arc-de-triomph en het opera Garnier. Tijd om te stoppen hebben we uiteindelijk niet omdat we om  12 een afspraak hebben om te lunchen in “The Venetian”. 

Venetian

Via het paleis van de Dogen loopt men het complex binnen. De zware plafonds zijn een perfecte replica van die uit het Dogenpaleis. De gondels die buiten vertrekken varen gewoon binnen in het hotel, en net zoals in Venetië zingen ze luidkeels Napolitaanse liederen. De gangen zijn kanalen waar palazzo ’s zijn opgebouwd. De plafonds zijn zo beschilderd dat ze effectief het licht weergeven dat zo eigen is aan Venetië. We lunchen op één van de gezellige pleintjes en wandelen dan richting San Marco. Ja, de decorbouwers zijn er in geslaagd de sfeer van Venetië te evoceren maar deze Venetian is verre van de échte Serenissima.

Caesar Palace

Van Venetië naar Rome… waar anders de namiddag te passeren. Het Caesar Palace is opgebouwd rond het Forum van het antieke Rome. In dit complex geen kanalen maar wél de bekende fonteinen en pleinen van Rome, we kunnen ons geen betere plaats inbeelden om een ijsje te eten. Een echte gelato op z’n Italiaans…. Alleen de prijs was Amerikaans: $ 10 voor twee bolletjes. We treffen hier dezelfde luxe-winkels als in de "Venetian": Cartier, Rolex, Versace, …. Wat moet een gokker anders doen met de verdiende fortuinen?

Bellagio

We zijn het kunstlicht van deze paleizen moe en steken door naar de Bellagio. Grote koepels laten hier overvloedig het daglicht binnenstromen. De verschillende stukken van het casino zitten onder enorme baldakijnen en zonnetenten, centraal in dit complex is een binnentuin met duizenden echte bloemen. We zijn nu al bijna de hele dag aan het slenteren en besluiten dus de monorail te nemen die de hotels van dezelfde keten met elkaar verbindt. 

Luxor

Zo komen we uiteindelijk aan de New-York New-York die we vanuit onze eigen kamer al konden zien. We hebben onze ambities bij het verkennen van dit Eldorado moeten herbekijken, we dachten ook nog naar de Luxor en de Mandalin Bay te gaan maar kiezen nu toch resoluut voor het zwembad. Trop is te veel en te veel is trop.

Leven in dit decor is alles behalve ontspannend. Ook hier zijn ze op voorzien… overal is er de mogelijkheid je te laten masseren. In kleine kraampjes op straat of in de shopping centra staan massagestoelen klaar om nek, rug, handen en armen te helpen ontspannen. Als dit niet volstaat kan men ook een halfuurtje aan speciale zuurstofmaskers gaan hangen. Afhankelijk van de kwalen wordt de samenstellingen gealterneerd om de onfortuinlijke, over-gestresseerde en totaal overprikkelde Las Vegasbezoeker snel terug te been te krijgen. Elke seconde in deze kraampjes kunnen de prooien van deze stad niet meer argeloos hun geld versmijten in de luxe-winkels of op goktafels.  

Uiteindelijk beslissen we ’s avonds toch nog naar Luxor te gaan. We staan zelfs niet meer versteld van de reuze Sfinx aan de ingang van het hotel. Het feit dat het gebouw een piramide is met wel een héél aparte indeling van kamers, raakt ons evenmin. We lopen wat doelloos rond en beslissen om in Egypte Mexicaans te gaan eten… als dat nog niet mag!