We maken er een luie ochtend van. Iets langer slapen moet toch kunnen op vakantie? We nemen een licht ontbijt en gaan prompt van ons bed naar een ligstoel aan het zwembad. Ah non peut-être?! We laten het vakantiegevoel rustig tot ons doordringen en genieten van het moment. Ik zie hoe een madam zich in een léopard-motief maillot wringt en bedenk me dat een nijlpaard-motief misschien beter zou geweest zijn… enfin, niet alles in Praag is smaakvol. 

Tegen de middag keren we terug naar de stad om ons cultureel bezoek af te werken. Er heerst een gezellige drukte op zaterdag. Niets of niemand lijkt hier last te hebben van de coronamiserie. Samen met een Noorse

familie stappen Frankie en ik op de trein, mét mondmasker en ontsmette handen… we zijn de enigen die deze voorzorgsmaatregelen respecteren. Eigenaardig. 

Halfweg tussen het station en de rivier komen we voorbij een antiquair. Alles wordt verkocht aan 50%. Ik kan me niet inhouden en storm naar binnen, Frankie volgt. De kwaliteit van wat hier wordt aangeboden kan men zelf op de Sablon in Brussel niet vinden! Schitterend! Machtig! Adembenemend! Schilderijen van wat misschien Monet zou kunnen zijn, meubels die vermoedelijk werden

weggehaald uit Versailles en beelden… marmeren beelden die van de hand zouden kunnen zijn van Pigalle!

Dit kunnen we onder geen beding laten gaan. Kopen is de boodschap. Frankie koopt een schitterend werk in marmer… het beeld toont een klein manneke met paraplu. Het is zo fijn uitgewerkt dat zelfs de slijtage in de kleren van het ventje werden weergeven. Ikzelf dacht een kleine buste te kopen van een kleuter… maar ook zijn zusje was erbij. Ooit werd het werk vermoedelijk besteld door rijke aristocraten, vermoedelijk zou mevrouw haar twee kinderen willen hebben vereeuwigen. Wie ben ik om broer en zus van elkaar te scheiden? Kopen dus, de beide!