Tsjechisch gemiezer is geen geziever. Het gemiezer afgewisseld met zware stortbuien laat ons niet toe om aan het meer te blijven. Op een twintig kilometer van onze camping bevindt zicht een stadje dat door de UNESCO werd beschermd.

We beslissen met het openbaar vervoer te gaan en nemen de bus om 11u40 om anderhalf uur later op bestemming toe te komen. De chauffeur was in eerste instantie weigerachtig om ons toe te laten op zijn bus maar kreeg niet uitgelegd waarom. We namen blijkbaar de slechte lijn!

Alleen onze Vlaamse Lijn doet dit beter! We passeren alle dorpen van het meer en banen daarna onze weg door de bergen tot Ceske Krumlov. Het is inderdaad een pareltje! Het kasteel, en dus niet de kerk, domineert het stadje. Ooit woonde hier een adellijke familie die evenveel macht als middelen had als de koning van Bohemen. Het is bewolkt maar het blijft droog en we kunnen dus zonder problemen dit 13de-eeuwse stadje verkennen.

We nemen de lunch in het kasteel.... enfin in de stallen van het kasteel althans. Tegen de muur van de overwelfde kelder staan uit massieve steen gehouwen voederbakken voor de beesten. Nu zijn ze omgevormd tot een bibliotheek voor stationsromannetjes en bieden zo, zonder het zelf te beseffen, leesvoer aan de toeristen. Ik hoop van harte dan mijn schrijfsels hier nooit belanden.

Op het laatste terrasje dat we doen, het chicste terras van de grote markt en zien we hoe een oversized koppel met hun al even oversizede dochter eten bestellen. De vader heeft de helft van zijn pizza op in twee beten terwijl de dochter als een bezetene met haar als pincetten geslepen nagels de stukken ananas van haar pizza Hawaï verwijdert. Het wicht heeft een vanillekleurige jumper aan met knalgele legging, het opgestoken haar lijkt wel als een hondendrol op haar kop te liggen. Wanneer ze een paar minuten later de zaak verlaten, is het alsof ik een wandelend softijsje zie passeren.