Het bergstroompje heeft zich letterlijk een weg geslepen in het hardgesteente van Bohemen. De watervallen glijden precies

zonder enige moeite door het graniet van Bohemen. De wandeling is ronduit schitterend. Op de eerste kilometers is er nog ruim de mogelijkheid om een fris pintje of een maaltijd te kopen… kleine chalets bieden alles wat een doorsnee

toerist maar wensen wil. Gaandeweg worden de andere wandelaars schaarser, is er geen sprake meer van de kleine cafeetjes. In deze bergen voorziet men wel dat wandelaars – al dan niet door een onweer verrast – voor de nacht kunnen schuilen in kleine refuges. Deze regio blijkt de wandelregio bij uitstek te zijn. We zetten samen door en lopen tot op de top van de berg waar we een schitterend zicht hebben over het volledige gebied. We zitten op 1320 m. De verste toppen die we hier kunnen waarnemen liggen zeker op 100 km van dit punt. Ze lopen eigenlijk vlak tegen de Poolse grens aan. De foto’s onderaan zullen zeker meer zeggen dan de beschrijvingen die ik ervan probeer te geven. What goes up, has to come down. Inderdaad we moeten ook terug naar beneden. We lopen dus terug een paar uur tot in de vallei… hoeveel kilometer hebben we dan gedaan? Elke geoefende wandelaar weet dat bergwandelingen niet worden gemeten in kilometers maar in hoogte-meters. En die waren er met hopen. We eten een snack in het dorpje en gaan om 20.00 uur slapen. Inderdaad u leest het goed.