Vandaag wandelen we stroomopwaarts naar de bron van de rivier. Ze ontspringt op 1000 meter hoogte. Op een kilometer van de bron smijt het bergriviertje zich dan van de rotsen en vormt zo de hoogste waterval van Tsjechië. De meeste bezoekers nemen de stoeltjeslift naar boven en maken dan een korte wandeling naar de bron. Wij laten ons natuurlijk niet

kennen en doen de volledige tocht te voet. Op 100 meter van de camping vertrekt het wandelpad dat ons eerst door het donkere woud in het dal leidt en danlangzaam naar boven slingert. Onder de bomen groeien bosbessenstruiken van wel een kniehoog. Ze voorzien ons van een gezonde snack op de wandeling naar boven.We lopen quasi alleen op dit pad… als we iemand tegenkomen, lopen ze van de topnaar beneden. Dat was trouwens ook het geval op alle andere bergwandelingen die we hier deden. Tsjechië is duidelijk een land van naar-beneden-wandelaars.

De natuur in dit gebied is ruw en ongerept. In

de bedding van de vele beekjes groeien bloemen in bonte kleuren, de vergezichten zijn ronduit machtig. We banen ons een weg tussen de rotsen en volgen de blauw/rode bewegwijzering die ons al zigzaggend naar de top zal leiden. Onderweg zien we hoe bomen volledig ontworteld werden en omverliggen.

Zouden ze zijn gevallen door een windstoot of zouden gewoon van de dorst zijn omgevallen?

Na een stevige tocht van een dikke drie uur

bereiken we de top. De sereniteit die we ervaarden tijdens onze tocht is snel

verdwenen bij aankomst. Horden toeristen verdringen elkaar aan de cafetaria van

het berghotel. We maken ons snel uit de voeten. Hier hebben we niets verloren enbovendien zorgden we voor een eigen picknick! We volgen de kam van de berg en komen zo aan op het punt waar het riviertje zich het ravijn instort. Tijdens de wandeling zelf had ik helemaal geen hoogtevrees. Hier des te meer! De afgronden lijken wel eindeloos. Mijn maag draait wanneer ik merk hoe mensen over de veiligheidsbarrière kruipen om dan gezellig te gaan zitten op de rand van rotsen met hun benen in de afgrond. Hoe onverantwoord kan men in hemelsnaam zijn?

Op de weg terug stoppen we even op een

terrasje met schitterend zicht over de vallei. Dit konden we toch niet aan ons laten voorbijgaan? Het is ondertussen zo warm dat het asfalt onder onze voeten smelt! Frankie en ik zijn het erover eens: dit is één van de mooiste bergwandelingen die we ooit maakten. Alvorens definitief naar de vallei af te zakken, stoppen we nog een kéér op een terrasje van een spiksplinternieuw dorp dat enkel en alleen werd gebouwd voor het skitoerisme. Tsjechië is zeker een waardig alternatief voor skifanaten.

We belonen ons ’s avonds nog even met een schitterende maaltijd: forel en spareribs! Deel 2 van onze ontdekkingstocht door Tsjechië wordt hiermee afgesloten. Morgen vertrekken we naar het zuiden.