Vanuit onze kamer verklapt de stralende zon over de Alpentoppen dat het vermoedelijk een schitterende dag zal worden vandaag.

Na een royaal ontbijt, dat we trouwens moederziel alleen hebben genomen, rijden we door de in een diepe mist gehulde vallei naar het Skigebied.

Een zware nevel trekt vanuit de rivier Inn door de bomen en struiken die deze bergstroom omzomen. Door de licht negatieve temperatuur werd de ochtendmist aangevroren waardoor elk takje of elk twijgje gehuld was in een summier laagje ijskristalletjes…. De nevel zorgde voor een feeëriek tafereel… de planten leken wel herschapen in delicaat en ijzige koraalrif.

Rodelbaan in Fiss. 

We hebben deze zomer meegemaakt welke  middelen er werden geïnvesteerd om deze rodelbanen aan te leggen of te vernieuwen. Ook deze banen worden ’s avonds verlicht en zijn uitgerust met sneeuwkanonnen. De tijd dat wintersport enkel ski was ligt ver achter ons. Deze pistes worden met dezelfde zorg dan de skipistes élke nacht onderhouden. Met zware machines - “sneeuwkatten” - worden deze pistes ook elke nacht terug vlakgetrokken en voorzien van een fijn ribbeltjespatroon. Een echte “minnekepoes” verzorgt met evenveel zorg haar vacht en legt zich met evenveel toewijding toe op de zorg van haar pootjes.  

Ook de handelaars aan de voet van de bergen zijn hierop voorzien. Ze bieden niet enkel ski’s en snowboards aan maar ook “state-of-the-art” sleeën. 

Alvorens ons in het avontuur van het sleeën te werpen, besluiten we eerst even naar de Schönjoch te pendelen. Dit is het hoogste punt van deze Alpenarm waardoor we een volledig uitzicht op de vallei krijgen. Aan de kant van de vallei van Fiss zien we hoe twee valschermzwevers een duosprong voorbereiden. Ze lopen met een valscherm op de rug gebonden door de hoge sneeuw, hopen door de lucht aangezogen te worden, denken dan een kleine uurtje te bengelen op meer dan een koppel honderd meter boven de grond om dan met de ski’s de laatste honderd meter te kunnen doen. Wie begint hier ooit aan? Eén vertrekt na twee pogingen effectief. De andere zien we een heel stuk later naar beneden dwarrelen.

Roddelen of rodelen?

Kath en Stef waren vol lof over de sleepistes verleden editie. Als er mensen zijn die zich een berg willen afwerpen met een valscherm, moet dat toch ook lukken met een slee… dat was de idee!

We doen een eerste voorzichtige afdaling en stoppen regelmatig. Hoe controleer je een slee? Laat staan de mens die op die slee zit? Hoe gaat links, recht en trager… want altijd sneller is het uitgangspunt.

Niemand kon vermoeden dat we geen halve dag later als volleerde sneeuwzwijntjes aan topsnelheden de volledige piste onveilig zouden maken voor al wie niet in onze liga sleede.

We stoppen tussen twee afdalingen in de Kuhalm voor een “Skiwasser” en wat frisdrank. Yelina en Kathy eten in de Steinegg Alm een soepje, Stef en ikzelf sparen ons voor later. We weten uit ondervinding dat een feestmaal in Hotel Mariënhof meer weg heeft van een keizerlijk souper. Voor de reveillon zal Sam voor ons een menu van zes gangen koken!

Ondertussen laat Hanna ons via Messenger weten dat ze de burgemeester zal bellen om te melden dat hier wél vuurwerk zal worden afgeschoten. We kochten het in Olen en het was eigenlijk bedoeld voor Silvester 2020. Het restaurant van het hotel moet wel sluiten om 22.00 uur, maar Sam zou Sam niet zijn indien hij geen gepaste oplossing zou hebben: gratis sekt en schnaps maar dan gewoon op de parking voor het hotel.

Wat in Wenen niet mag, kan wél in anarchistisch Tirol. Op de radio werd aangekondigd dat vuurwerk ten stelligste verboden is, hier kondigt een bord langs de weg een verkooppunt van vuurwerk aan. In een container naast een benzinestation worden vuurpijlen allerhande verkocht… en indien je toch een extra booster nodig zou hebben voor de oudejaarsnacht kan dat ook. Onder de luifel van het benzinestation staat een automaat waar je marihuana in al haar vormen kan kopen. Ook alle benodigdheden die daarvoor nodig zijn (pijpjes en andere) kunnen gewoon uit de automaat worden getrokken.

We werden verwacht rond de klok van zessen voor het aperitief, Stef doet dat naar goede gewoonte in Tiroler outfit: lederhosen, hoge kousen en Tiroler hemd. De apero wordt pas geschonken nadat men door heel het huis is gegaan met brandende wierook. Deze Tiroolse traditie wordt strikt gerespecteerd en heeft als doel om slechte geesten te verdrijven en bescherming af te dwingen voor het volgende jaar.

Voor de tweede keer mag ik mijn voeten onder de tafel schuiven om hier oudjaar te vieren. Naast onze tafel vieren een Nederlands koppel alsook de overburen mee . We zijn met een 20-tal… nog geen derde van de normale capaciteit van het restaurant.

De maaltijd is ronduit verrukkelijk. Het volledige menu wordt gespreid over heel de avond waardoor we nooit een ongemakkelijk gevoel hebben. 

Om stipt 22:00 uur staren we vanop de parking naar de hemel… dat deden we verleden zomer elke nacht om de machtige sterrenhemel te bewonderen. Nu doen we dat in eerste instantie voor het vuurwerk! Onze twee dozen vuurwerk leveren een spektakel van een klein kwartiertje op! De investering meer dan waard… wetende dat niet alleen de hotelgasten hiervan genoten maar bij uitbereiding het volledige dorp en dit stuk van de vallei!

We tellen samen af tot middernacht en maken mee hoe heel de hemel boven Fliess opgelicht wordt door vuurwerk dat vanuit tientallen huizen wordt afgeschoten. Het spektakel duurt een halfuur en schijnt alle vijf minuten te verdubbelen in intensiteit! Enig! We ronden samen de avond af aan de vaat, gezellig keuvelend over allerhande… en oh ja… goede voornemens? Neen daar doen we niet aan mee dit jaar.