Na een lui zondagsontbijt vertrekken we te voet richting kust. Twee dorpjes zijn écht de moeite om te bezoeken: Kungshamn en Smögen. In Kungshamn lopen we even door de jachthaven waar de kleine scheepsbouwwerven de zondagsrust duidelijk aan hun laars lappen. Donkerrode huisjes zijn het decor in de haven waar vooral de kleine vissersbootjes liggen en hier en daar ook véél minder bescheiden jachten zijn aangemeerd. 

Achter de haven ligt de branding van het Kattegat, een zee-engte van de Noordzee. Voor de kust ligt een paternoster aan kleine eilandjes die als reusachtige potvisruggen uit de zee opduiken. Via twee kleine pontons stappen we naar de hoogste walvisrug en genieten van de uitzichten. Ook nu weer dezelfde bedenking: hoe wondermooi is dit. We laten ons de weg tonen naar de houten trap die ons tot op de viaduct brengt naar Smögen. Halverwege staan bankjes waar we halt houden en onze picknick voor de dag toveren.

De gemoedelijkheid en rust die we zo apprecieerden in Kungshamn is ver te zoeken in Smögen! Het decor is schitterend, houten huisjes in alle mogelijke pastelkleuren aan de haven, honderden zeilboten en jachten… en toeristen met duizenden. Zijn wij dat dan ook niet? Zeker wél. Maar er zijn verschillende manieren om plaatsen te bezoeken… De terrasjes zitten vol, mensen eten brood met mayonaise die naast de vis heeft gestaan en er dus een licht aroma zou moeten van overgenomen hebben. Daarna steken ze in één vlotte beweging een horentje met drie bollen roomijs naar binnen en overgieten ze het geheel met sloten drank… Het steekt een beetje tegen zo’n menigte te moeten “affronteren”.  Geen 500 meter van de drukste kaai staan de huisjes die op alle postkaarten staan. Gelukkig genoeg zonder horecatoeristen deze keer. Ook nu leidt een pad ons naar de eilanden voor de kust van Smögen… weerom schitterend. Hier komen we zeker terug!

Op weg naar huis doen we nog snel wat inkopen in de Coop en gaan dan gewoon naar de camper. We dachten iets te drinken in Kungshaven maar hadden geen € 7,5 over voor een pintje of een wijntje! Dat is er vér over! We deden een wandeling van 10 tot 16 uur en hebben het echt gehad, tijd om te relaxen aan de camper.  We drinken een Tuborg en serveren het aperitief met gerookte én gepeperde makreel, dit alles werd oversausd met muziek van Abba! We bergen maar heel raadzaam onze plannen op om vandaag nog te gaan zwemmen, de wind is ondertussen terug opgekomen en we besluiten rustig te cocoonen.

Vlak voor de zondagse spaghetti doen we een flesje rosé wijn open. Onze verbazing is groot wanneer de Californische wijn zoeter blijkt te zijn dan de English Wine Gums die we al heel de namiddag aan het snoepen zijn. Hoe is het mogelijk! Ondertussen krijgen we bezoek van een vriendelijke Zweed die net terug is van een tocht door centraal Noorwegen en de Lofoten-eilanden. Hij leent ons alle documentatie die hij op zijn tocht verzameld heeft. Dat we daar strikt genomen geen jota van begrijpen maakt ons geen bal uit! De foto’s in de brochures overtuigen ons des te meer om ooit terug te keren naar dit verbazend stukje Europa!