De nachtrust deed reuze goed. We waren allemaal toch wat moe na de nachtelijke overtocht van de Oostzee. We nemen ruim de tijd om te ontbijten, het heeft de hele nacht gegoten en de laatste druppels vallen deze ochtend nog uit de wolken. We hebben dus geen haast om de natuur in te trekken.

We verkennen de kleine haven en de paar huizen die hier het centrum vormen. Echt veel is hier niet te beleven. We doen snel wat boodschappen in de Spar en nemen de tijd de prijzen écht eens goed te bestuderen. Duurder… ja zeker, maar voor noodzakelijke voedingswaren kunnen de prijzen perfect vergeleken worden met België. Voor een drankje in de supermarkt betaal je evenveel als op café bij ons… niet volledig onoverkomelijk… dus.

De lunch vandaag bestaat uit meloen en ham: echt Noors dus! Na de lunch vertrekken we voor een stevige wandeling door de Husedalen vallei achter de camping. Van hieruit vertrekken mensen voor trektochten van verschillende dagen. 

Wij houden het op een bescheiden kleine 10 Km. “Buen Camino!” wenst Elianne ons toe, Frankie preciseert “Camino del Northe”. En dit is het inderdaad. In 2016 liepen we de hele noordkust van Spanje af, nu zijn we effectief in het Noorden, (bijna) hoge Noorden!
De rivier die zich in de fjord werpt ter hoogte van de haven wordt gevormd door vier grote watervallen die zich op verschillende hoogtes op de grootste Europese  hoogvlakte van Hardanger Vidda Nasjonalpark van de rotsen smijten. Vandaag wandelen we tot de eerste waterval, morgen wandelen we tot de tweede waterval en beginnen we de tocht naar de derde.

Het eerste stuk van de wandeling slingert langs de rivier. De natuur schenkt ons gul alle bessen die men in dit seizoen kan vinden. We plukken wilde frambozen en bosaardbeien, voor bosbessen is het nu het moment niet (meer?).  We trekken verder door een dicht dennenbos, de zon raakt met moeite tot aan de grond waardoor zelfs varens hier niet groeien. Alles is hier begroeid met mos in alle tinten van grijs tot groen. Ik kan me zo inbeelden vanwaar alle Noorse trollenverhalen komen. In alle souvenirshops die we tegenkwamen, wel te weten twéé dus, werden er trollen in alle vormen en mate aangeboden… ik zal me bij gelegenheid eens verdiepen in dit fenomeen. Ik zag er bij ons op straat ook wel eens wat rondlopen maar heb ze nooit geassocieerd met Noorwegen.

We genieten met volle teugen van alle natuurschoon. We naderen tot op een paar meter van een specht die ons niet gezien had en noestig in een dode den aan het pikken was, we zagen hoe zelf moedernatuur twee bloempjes met de mooiste kleurtjes echt wel héél dicht bij elkaar bracht: paars en wit! Constant zou het moeten zien… zijn zoon Roger anders niet! Hij verkocht het levenswerk van zijn vader voor een hoopje geld en had nog de schijnheiligheid om er chagrijnig over te doen!