Vandaag wordt een reisdag. Het hoofddoel van deze reis is de ontdekking van Noorwegen. Om 23 uur hebben we een ferry die ons over de Oostzee naar de Noorse haven van Kristiansand zal varen.

Elianneke fikst ons nog een heerlijke spaghetti alvorens we de camping verlaten. Deze avond en nacht varen we en hebben dus de gelegenheid niet om te koken.

Alvorens definitief te vertrekken richting Noord Denemarken doen we nog snel wat inkopen. We nemen de raad die de “locals” ons gisteren hebben gegeven ter harte. We weten nu zeker dat het leven véél duurder is in Noorwegen en wij willen vermijden van levend gevild te worden aan de kassa van de supermarkt.

We vertrekken vanuit Skanderborg met de frigo en voorraadkasten volgeladen.

Ook de meeste noordelijke provincie van Denemarken is zo vlak als een spiegel. We merken hoe langs de autosnelweg de eindeloze velden met graan worden geoogst. De pikdorsers trekken in alle velden hetzelfde patroon, zelf de samengeperste balen stro liggen keurig op extract dezelfde afstand van elkaar.

De winkelstraat is niet veel soeps, er zijn opvallend veel liefdadigheidswinkels. In deze “Butiks” brengen mensen spullen binnen die dan worden aangeboden aan héél gunstige prijzen ten voordele van het “Rod Krus” of andere. Slechts één winkel springt er duidelijk uit. Eén! De mega beenhouwerij die buiten enorme pakketten vlees ook alcohol verkoopt en dit in diezelfde hoeveelheden. Naast een koeltoog waar pakken van 10 kg. rundsvlees worden in aangeboden staan 5 liter flessen Smirnoff wodka in promotie. In het rek ernaast kan het  uitgelezen clientèle van deze zaak zich laten verlijden door een ruim assortiment pruimtabak. Bij het verlaten van de “beenhouwerij” staat een bordje dat dit eigenaardig fenomeen verklaart. Sinds 1924 komen de Noren massaal met de ferry hun inkopen doen, vlak over de grens. Winters’ slagerij beweert een even groot symbool voor Denemarken te zijn dan Hans Christian Andersen of koningin Margareta. Dat ze daarvoor een duur ticket voor de ferry moeten kopen lijkt hen geenszins tegen te houden. 

We dineren aan de vuurtoren met de schuifdeur wagenwijd open en zicht op zee en besluiten nog een wandeling langs de branding van de Oostzee te maken. Ik mijmer even weg en bedenk dat het hoge Noorden van Denemarken de setting is voor één van m’n favoriete films: “Babettes gæstebud.” Een Franse kokkin krijgt asiel in een kleine geïsoleerde en uitermate stoïcijnse gemeenschap. Ze leven in het onherbergzame Noorden van een beetje vis en véél meer gebed. De kokkin leert ze in één maaltijd alle geneugtes van de tafel! Ik kan jullie de film ten stelligste aanraden!  Klik op onderstaand fragment om een voorsmaakje te krijgen.