Een vol jaar heeft het geduurd alvorens we terug de piste in konden. De coronapandemie heeft al onze reisplannen de voorbije 12 maanden grondig gedwarsboomd. We hadden dus écht wel nood aan een “rettungsgasse”! Zo heet de Duitse wetgeving de verplichte strook die spontaan moet worden vrijgelaten voor hulpdiensten bij het fillerijden op snelwegen… letterlijk vertaald betekent het een “reddingssteegje”.  De Duitsers respecteren deze regel in die mate dat Stef het fenomeen zonder probleem vergelijkt met Mozes die God-in-eigen-persoon-zelve verorderde de rode zee open te splijten om zo zijn volk naar het beloofde land te laten marcheren. Stef, de Smekke inderdaad, haalt deze reis vlotjes de bijbel aan om zijn ideeën kracht bij te zetten. Onder welk gesternte vertrekken we?!

Onze escaperoute deze zomer leidt ons in een eerste etappe naar Oostenrijk. Gezien de glorieuze overwinning van Stef en mezelf op ons jaarlijks golftornooi (du Parc Course), respectievelijk goud en zilver, was het tijd om op hoogtestage te vertrekken in Tirol. Een goede prestatie moet immers zowel worden voor- als nabereid.

We vertrekken in een konvooi van twee auto’s dat getrokken wordt door onze meer dan ervaren reisgids K. en goede vriend Jos, achter hen volgt in eerste instantie hun aanhangwagen met twee super moto’s en als afsluiter de nagelnieuwe wagen van Bé. Stef overhaalde zijn Bé om met mij van wagen te wisselen zodat wij meer plaats en vooral luxe hebben. Noblesse oblige!

De auto van beate Beatrijs (Bé dus) had trouwens meer in petto voor ons dan we zelf hadden durven vermoeden. Stef en ik stelde ons tijdens de reis heel wat vragen die onze devote beschermvrouwe had kunnen beantwoorden. Waar ligt het verschil tussen een “Dom” en een “Minster”? Uit hoeveel federaties bestaat onze dekenij en hoeveel parochies telt ze eigenlijk? Waarom is niet elke aartsbisschop de facto kardinaal? Hoeveel verdient een pastoor eigenlijk? Enfin we hebben antwoord gevonden op al onze vragen en geven het Vaticaan overschot van gelijk om de vorige aartsbisschop alvast geen kardinaal te maken… kwestie van immanente gerechtigheid Dummkopf… en sorry meneer Pastoor maar voor uw vergoeding beginnen wij er zelf zeker niet aan.

Er rust dus zeker een inspirerend en beschermd aureooltje op de auto van Bé!

De dag was lang, héél lang… maar toch nog niet lang genoeg. Stef en ik beslissen nog een halve liter rode wijn naar ons privé terras mee te nemen. We willen absoluut beleven hoe deze vallei en bergen door mannetje maan en de sterren in de schijnwerper zullen worden gezet. Tot onze verbazing besloten ook de wolken mee te spelen in ons privétheater…. Sporadisch werden bergweiden gehuld in een dichte mist wanneer op hetzelfde moment dan weer de bergtoppen werden ontkleed van hun dunne wolkenvoile…. Dit adembenemend schouwspel heet in de Muntschouwburg de dans der zeven sluieren en eindigt met de onthoofding van Johans de Doper…. hier, in dit lieflijk stukje Oostenrijk, zijn wij die uiteindelijk moeten capituleren voor het zandmannetje!