Een van de uitstappen vanuit dit gebied mag men voor geen geld missen: “de Smokkelroute”. Vanuit Ischel loopt er een traject van vijf kabelbanen dat Oostenrijk met het Zwitserse taksparadijs Samnoun verbindt. Na een eerste rigide klim komt men op een plateau waar drie open kabelbanen je over het Alpenplateau tillen. “Wandelen” en in alle stilte genieten van de natuur zonder te bewegen dus! Wat wenst een mens nog meer. Bovenop het dramatische landschap krijgen we nog een extra schimmenspel als toetje. De schapenwolkjes tekenen hun contouren mooi af op het doek dat de grijze Alpenflanken hen biedt. Heeft u ooit naar de wolken gestaard met de bedoeling er figuren in te zien? Wel deze projecties krijgen wij in reuzeformaat te zien.

We voelen ons eigenlijk onmetelijk klein in deze bergen en genieten van de suizende wind in onze open lift. Zonder veel woorden schrijden we gracieus over het alpenplateau en staren niet alleen voor ons maar ook naar beneden. Een dikke dertig meter onder onze voeten is het natuurlijke habitat van de mormels. Deze schattig diertjes komen maar al te graag van het zonnetje genieten, wanneer het kan. In de winter, wanneer zij weten dat het te koud is en dus knus in hun diepe holen liggen te genieten van hun winterslaap, is hun leefomgeving herschapen tot één van de drukste skisnelwegen van de Alpen. Waarom nemen we daar dan eens geen voorbeeld aan? Stel je voor op wintersport vertrekken en dus gedurende vijf maanden gewoon verzinken in een ononderbroken heiligmakende slaap? 

Rien à déclarer?

Deze sereniteit is ver te zoeken wanneer we als sardines in een doosje zitten te wachten in de lift die ons uiteindelijk tot het taks paradijs zal brengen. We doen ons uiterste best de volle 50 cm afstand te houden maar moeten noodgedwongen de regel breken. De race naar taksvrije goederen kan beginnen! In Samnoun kan men luxegoederen kopen zoals horloges en sacochen voor madam of taback en alcohol voor mijnheer en dit aan rabatprijzen. Aangezien we met de kabellift reizen is er ook maar een geringe kans op controle voor gesmokkelde goederen. We zijn dus duidelijk niet alleen om dat te weten. Het is opvallend hoeveel Orthodoxe Joden dit traject samen met ons afleggen. Waarom ben ik zo specifiek in mijn beschrijving? Doodeenvoudig omdat onder andere hun uiterlijk hen zo herkenbaar maakt. De pijpenkrullen en hun klederdracht dragen de stempel van hun geloof dat ze in grote waardigheid dragen.

Op de terugweg stopt de lift een paar keren op de grensovergang. Ik lach tranen met tuiten als één ons van ons de bedenking maakt:” Miljaar, ze zijn treske zijne fillet toch niet aan het controleren?!”

Bang moet ik niet hebben! Ook wij hebben taksvrije goederen gekocht maar niet meer dan wettelijk toegestaan! Elkeen van ons heeft een farde sigaretten gekocht voor Sam, de hotelbaas en ik ook nog een Zwitserse horloge.

Een dikke tien jaar geleden kocht ik al een “Mondaine”-horloge die ondertussen defect is. Zoals u kan zien op de foto is het eigenlijk een kleine versie van de klokken die hangen in de Zwitserse stations.  Vanaf nu kan ik dus heel precies vaststellen hoeveel te laat mijn leerlingen zijn! Spijtig genoeg heb ik andere normen dan de meeste van mijn ‘mitarbeiters”… en zal het dus weer dweilen worden met de kraan open!

Onderweg merken we hoe een jonge dame staat te poseren voor de camera van haar fiere ouders. Ze trekt de meest afzichtelijke “duck-faces” terwijl ze haar, in een veel te kleine legging geperste billen, in ronduit obscene poses staat te wringen.  Onder de regie van, en trouwens ook ter grote eer en glorie van, het ouderpaar probeert het wicht ook op alle brugjes en panoramapunten haar boezem te laten uitsteken boven de majestueuze Alpen. Maar enfin! Bij het binnenwandelen van het liftstation is de bediende zo geschrokken van haar opwachting dat het zelfs Stef is opgavallen. Beide schieten in een lach! Zou het uit welgevallen zijn of uit diepe verontwaardiging en ergernis?

Bij aankomst in Imst gaan we nog even langs de Kuhstall. Deze keet is het après-ski-oord bij uitstek… volgens onze berichtgeving zou hier trouwens de pandemie in onze regionen zijn begonnen.

Bij aankomst in Imst gaan we nog even langs de Kuhstall. Deze keet is het après-ski-oord bij uitstek… volgens onze berichtgeving zou hier trouwens de pandemie in onze regionen zijn begonnen.

Bij het binnenkomen in Mariënhof staan we versteld dat de motoploeg nog niet binnen is. Ze zijn samen vertrokken met hun top-of-the-range motoren. De BMW-moto’s zijn danig goed uitgerust met alle mogelijk elektronica, tracing- en navigatiesystemen dat enkel Tesla nog beter zou kunnen. Toch rijden onze vrienden zich hopeloos verloren en komen dus ei zo na te laat voor het feestje van Hanna’s 33-verjaardag.

De dag was wederom goed gevuld maar toch wagen we ons aan een laatste Tiroolse sterrenwacht. Het valt ons op dat de maan nu de bergen niet meer overkomt. In bergachtig gebied heeft met sneller een referentiepunt om te vergelijken met voorgaande dagen en dus ook te ervaren hoe snel de tijd vordert. “Tempus Fugit” en onze tijd in Tirol is bijna op. 

Toch blijven we naar boven staren en maken we ons deze keer geen bedenkingen bij de Melkweg maar eerder bij de Kelleweg. We appreciëren enorm de inspanningen die werden gedaan om ons verblijf hier zo aangenaam mogelijk te maken en kunnen vermoedelijk maar gedeeltelijk de stress inschatten die er was bij het aanvatten van elke dag! Door de enorme gedrevenheid en vooral ook het gevoel van grote zorg werd ons verblijf wonderbaar! Vandaar een welgemeende galactisch grote dank u!