Ondanks het feit dat men een zwarte zaterdag had voorspeld in het verkeer, verliep onze rit vlot. Zéér vlot zelfs. We hebben een stukje van de laatste 100 km afgelegd als deel van een "uphill car race". We namen onze start in het dal waar je zonder moeite de breedte en het merk van de banden van de racewagens kon aflezen uit het asfalt. In alle haarspeldbochten stonden stewards met brandblussers en borstels klaar om het wegdek indien nodig terug berijdbaar te kunnen maken. We waren de laatste wagen die door werd gelaten alvorens een nieuwe lading racemachines op de berg werd losgelaten. Kelle nam met verve zijn rol op als rallypiloot en dreef mijn polootje met meesterlijke stuurkracht door dit zotte circuit! Als klap op de vuurpijl kregen we zelf een mooie chronotijd cadeau. En zo komt het dat we aan een hoge snelheid zijn begonnen aan een week die voornamelijk onthaasting tot doel had.

Eén reden waarvoor we graag terugkeren is de legendarische gastvrijheid van Hanna en Sam. Eens te meer worden we ontvangen als échte familie! Tijdens de apero overhandigde Kelle een heel speciale attentie die Kathy voor onze vrienden heeft gemaakt. Verleden zomer heb ik tientallen Alpenbloemen gefotografeerd en die in een Photoshop-montage verwerkt tot een boeket. Ik stuurde het vervolgens naar een Nederlands bedrijf dat het op canvas afdrukte in de vorm van een in te kleuren schilderij. Kathy spendeerde uren, dagen en zelfs stukken van nachten om de duizenden vlakjes – waarvan de meeste niet groter waren dan een speldenkop – in te kleuren. Het resultaat is verbluffend. En dat vonden Hanna en Sam duidelijk ook! Tegen volgende week, als we terug in Marienhof zijn zal het een ereplaats hebben in het restaurant.