De nacht was kort… wat had je gedacht? We kregen drankjes aangeboden door quasi iedereen die nog in de bar of op het terras was. Eerste zin van Frankie bij het wakker worden: “Het zal gedaan zijn met die Samba voetbal!” Inderdaad Brazilië naar huis, en wij nog niet… we lopen nog een etappe verder.

Geen 20 meter verder dan het hotel nemen we het ontbijt en krijgen bij onze koffie ook weer tapas! Stukjes chocoladebrood of croissant, stukjes amandelcake. Waarom nog ontbijt bestellen?

Het is ons ondertussen duidelijk dat de drukte écht is toegenomen. Er zijn zoveel mensen die we nog niet gezien hebben die nu gepakt en gezakt met volle moed vertrekken. Wat zal dat geven verderop? Zal er plaats zijn in de Albergues?

We stoppen een eerste keer na twee uur stappen aan een klein Romaans kerkje met schitterende polychrome altaren. We zien hoe een man met hart en ziel op de kerkklokken staat te hameren en probeert de congregatie van dit dopje naar de kerk te roepen. Niet zonder succes blijkt achteraf. We zien hoe een baby wordt binnen gedragen om door het doopsel in de gemeenschap van gelovigen te worden opgenomen. Er was écht wel wat volk op de been. Ook vanop ons terrasje onder de wijngaarden vertrok een oudere man. Hij dronk een trippel cognac, die tot aan onze tafel te rieken was, in twee teugen leeg, veranderde snel van outfit en ging dan de kerk binnen.  

Het is een mooie etappe vandaag en kan de voetval achter mij laten en begin nu pas te beseffen dat we al een week onderweg zijn. Waarom duurt het zolang alvorens dingen te kunnen lossen? Gisteren had ik via WhatsApp nog contact een oud-leerling die via de website ons verhaal heeft gevolgd en ik was zo gelukkig als een vogeltje. Een vogeltje in een kooi? Zo voelt het nog altijd! Waarom kan een mens geen leven maken zonder die alles verslindende stress? Waarom praten we over “in het jaar”? Zijn dan niet AL onze dagen in een jaar? Zijn dan niet ALLE dagen dagen die we moeten koesteren als een precieuze gave? We worden als pelgrims meer dan wie anders geconfronteerd met de keuzes die we moeten maken… waren het altijd de goede? Zijn de rationele keuzes altijd de goede? Stel je voor… een levenslang pelgrimeren, wandelen, denken, lezen, leren… LEVEN?