Hoe goed deze nacht was, is niet te beschrijven, buiten wat blaffende honden was hier gewoon niets te horen in het diepe Noorden van Portugal. In de ontbijtruimte staat een granieten wijnpers van zeker honderd jaar oud, we zijn hier echt goed gevallen… verder was het ontbijt in dezelfde stijl als het hele gebeuren hier: schitterende tafel met mangosap, koffie en verse broodjes, huisgemaakte confituren en honing, kaas, hesp, boter en zelfs olijfolie voor het ontbijt! Als kers op de slagroomtaart wordt in deze schuur muziek gespeeld van Dean Martin! Kan het nog beter?

We vertrekken na een schitterend ontbijt en hopen het droog te kunnen houden vandaag. De tocht loopt langs de heuvels tot in Ponte de Lima. Alles is hier groen en elk stukje land in de vallei wordt verbouwd. In de akkers staan de gewassen altijd afgezoomd met wijngaarden die worden geleid tot op een hoogte van twee meter. Alles staat tussen elkaar… mais, bonen, aardappelen. Wat vooral ook opvalt is dat de percelen allemaal zéér klein zijn. De enorme velden zoals in Spanje en Frankrijk zijn hier niet te zien. 

In een van de dorpjes worden we door het gemeentebestuur getrakteerd op een heuse openlucht fitness. Alles is perfect onderhouden je kan er geen vuiltje in bespeuren.

We passeren kapelletjes en kerken, sommige redelijk recent andere dateren uit de Romaanse periode… Ze hebben allemaal iets gemeen: potdicht! Alles is hermetisch afgesloten.

Op een terrasje nemen we een lichte lunch en krijgt onze dikke vriend Gustaf van Thierry hetzelfde vriendschapsbandje aangebonden dan we allemaal dragen! Vanaf nu is hij écht ten volle deel van onze groep. Om het ritueel te vervolledigen doop ik  hem met de rest van mijn pintje.

Het tweede deel van de wandeling is vlak en slingert van het ene dorp naar het andere. Rond 14 u 30 beslissen we een ijsje te kopen in een kleine buurtwinkel. De winkel is een zakdoek groot maar heeft hetzelfde assortiment als een hypermarkt: voeding, drank, huishoudproducten maar ook schoenen en boven de diepvries hangen zelfs douchematjes zoals ik die van bij mijn grootouders ken. Hier is de tijd effectief blijven stilstaan.

We  steken een tandje bij omdat we voor 16 uur in de stad willen zijn om de match van Zweden tegen Zwitserland te zien! Gustaf heeft bewezen een bezeten suppoter van de Rode Duivels te kunnen zijn… het minste dat we voor hem kunnen doen is dezelfde oprechte interesse te tonen in de match van zijn thuisland.

Tijdens de match komt een Japanner toe die de Belgische vlag heeft herkend. Hij komt ons vriendschappelijk een figuurtje aanbieden dat hijzelf heeft gevouwen. Het origamivogeltje is een kraanvogel dat symbool staat voor vriendschap en genegenheid. Tijdens de match zouden we elkaar in de haren gevolgen zijn, nu slapen we broederlijk naast elkaar. Wat een camino toch allemaal niet doet!

Tijdens de half-time van de voetbal schrijven we ons snel in in de albergue van Ponte di Lima. We liggen op een slaapzaal van een 30-tal bedden op de zolder van een statig herenhuis. We zijn bij de eersten en hebben dus goede bedden.

Het avondmaal nemen we op een klein terrasje in het centrum van Ponte di Lima. Veel tijd hebben we niet omdat we Engeland-Columbia nog willen zien én voor 22 uur moeten binnen zijn in de Albergue.