“Literature is the most agreeable way of ignoring life.”
Fernando Pessoa

Sleeping:  Casas da Quintada Cancela

Walking with:  Gustaf, Uppsala, Sweden

Onze eerste nacht in een echte refuge is al bij al goed verlopen. Het aantal snurkers viel mee en niemand is in het holst van de nacht vertrokken. De Italiaanse ploeg is al wel vertrokken als wij rond 7 uur beslissen uit onze slaaplakens stappen. Het ontbijt nemen in dezelfde zaak als waar we gisteren onze maaltijd namen. We betalen €2 voor koffie en een belegd broodje, wat relatief duur is gezien de € 5,50 die we gisteren betaalden voor steak met frieten en spiegelei, geserveerd met wijn naar believen.

Barcelos is de stad vanwaar de iconische haan zijn weg maakte als symbool voor Portugal…. Het is de tweede maal dat we het beestje tegenkomen. De legende is dezelfde als die van Santo Domingo della Calzada op de Camino Francese. Een pelgrim onderweg naar Santiago werd valselijk beschuldigd van een diefstal en ook terecht gesteld… in Calzada houden ze hierdoor nog altijd kippen in de kerk.

zie verslag Camino 2015

Ondertussen krijg ik een bericht binnen van Grietje… dit wordt een geluksmaand. Deze maand tellen we 5 zondagen, 5 maandagen én  5 dinsdagen! Dit gebeurt één maal om de 823 jaar en wordt daardoor in China de geluksmaand genoemd.

Onder een loodzware hemel vertrekken we terug richting Santiago. Het heeft een hele nacht gegoten en de natuur ligt er troosteloos bij, de asfaltwegen dampen en de heuvels liggen nog in de mist. We houden onze regenkledij bij de hand en zullen die elk half uur terug moeten aantrekken. De luchtvochtigheid moet hier quasi 100 % zijn waardoor we als het niet regent onze jassen en poncho’s onmiddellijk moeten uittrekken. We doorkruisen verschillende dorpen waar buiten wat verloren en uitgeregende katten niemand of niets schijnt te bewegen. Om het plaatje van totale troosteloosheid te vervolledigen horen we hoe de kerktorens alle kwartieren een triest melodietje de vallei doorsturen… zelf het geluid van de kerkklokken dragen hier de zo Portugese “Saudade” uit.

We willen onderweg een stempel halen in een abdij, maar die blijkt potdicht te zijn, ook alle andere kerken en kappelletjes hermetisch afgesloten. Gustaf laat inderdaad terecht opmerken dat we dus niet anders kunnen dan de stempels te halen in de kleine barretjes langs de weg. “We’ll have to duke the stats” vertelt hij mij… de statistieken terug uit balanceren. Hij leefde lange tijd in Australië heeft een hele reeks uitdrukkingen en zegwijze die ik nog nooit gehoord heb! “They are driving the pedal to the metal” Ken je deze? Portugezen rijden plakgas!

Rond de klok van 12 wandelen we een resto binnen en bestellen de menu del dia. Het is een wat atypische zaak, geen kleine groezelige eetzaal maar een spik-splinter-nieuwe eetzaal in onvervalste "lounge"-stijl. We eten behoorlijk voor € 5,50. “Gräddhyllan”, in het Zweeds! Vertaald: het beste van het beste! De crème de la crème.

Na een klein uurtje besluiten we onze overnachting te regelen. We moeten absoluut op tijd zijn voor de match van België tegen Japan. We wandelen zelfverzekerd naar een boerenhof waar blijkbaar ook kan overnacht worden. We krijgen kamers toegewezen in de stallen van de boerderij! En wat voor kamers! We deelden met Brigitte en Thierry al de meest verschrikkelijke accommodatie en gaan nu de andere kant van het spectrum op.

Zie verslag camino 2016!

Dit is een Pousada! De muren zijn opgetrokken in dikke blokken van graniet, de meubels dateren vanuit de tijd dat dit een bloeiende landgoed was. Alles is afgewerkt en verfijnd! Na een lange en hete douche nemen we de tijd even onze de bedden te testen. We zakken diep weg in de super zachte matrassen, ondersteunen hoofd en benen met de vier kussens die op elk bed liggen. We dommelen weg in een diepe slaap en verontschuldigen ons bij de Mexicaanse en Braziliaanse teams, op onze steun mogen ze momenteel niet rekenen.

Vervolg van deze dag: Special Mondial