Foto’s op de website zetten lukte niet gisteren. In deze albergue liggen 30 Spaanse teenagers die heel zeker elk hun eigen serie online aan het kijken zijn en dus de volledige bandbreedte van het internet opsouperen. Ik blijf nog wat hangen in de bar in de hoop toch nog iets online te krijgen maar veel succes heb ik niet. De baas is ondertussen in een pokerspel verzeild, de ober is de zaak aan het klaarmaken voor de ontbijten van morgen, en ik zit te wachten tot er toch één foto op de website geraakt.

Echt lekker slapen was het niet maar bon. Ik beslis vooralsnog een snelle douche te nemen en pleeg een overval op de shampoo-dispenser in de douche. Hiermee kom ik toe tot in September. Bij het buitenlopen van deze keet zien we hoe de koffers van de pelgrims in rijen bij elkaar staan te wachten tot het volgende taxitransport.

De tocht verloopt vlotjes. Het is gek hoe de benen de controle over alles overnemen. Vanaf het moment dat ik mijn rugzak aanbind en m’n bottines dichtsnoer beginnen mijn benen automatisch te wandelen.

In Padron nemen we de tijd om onder de platanen het aperitief te nemen. De stad ligt er eigenlijk maar triest bij, veel leven is hier niet…. We hebben gedurende drie camino’s de “pigmento’s di Padron” gegeten en bestellen ook hier onze favoriete tapas: kleine pepertjes in olijfolie gebakken en geserveerd met grof zeezout.

De spanning bouwt stilaan op voor de match van de Belgen tegen de Frankrijk. Ik leg mijn lot in de handen van Thierry en Frankie… zij weten de beste plaats uit te zoeken voor deze match. Alvorens ons definitief te installeren kleed Thierry nog snel een standbeeld aan met de Belgische vlag…