Walking with:

 We besluiten nog een aperitief te nemen op het grote plein van Deba alvorens ergens een “menu del dia” te gaan eten. Ook Jelle is nu toegekomen met een andere pelgrima. Ze hebben te horen gekregen dat er geen plaats meer is in de refuge. We overwegen de verschillende opties en besluiten uiteindelijk de bagage bij ons in de kamer te nemen. Jelle en Gabriella zullen in de tent van de Hongaarse kameraad slapen ergens op het strand. Om 6 u30 morgenochtend zullen ze hun bagage komen ophalen. Er zijn dus wél echt meer pelgrims onderweg dan er slaapplaatsen worden aangeboden. Op zich dus geen geruststellend idee.

Het dagmenu nemen we in een klein restaurantje vlak voor de kerk. We zitten met z’n drieën naast elkaar voor het venster dat uitgeeft op het plein. Zo’n breedbeeld televisie hebben we nog nooit gehad. Ook hier biedt men een driegangen menu aan voor € 14, één liter wijn per persoon inbegrepen natuurlijk. We hebben het geluk dat er een spektakel wordt opgevoerd met als decor de eeuwen oude kerk waar op een 5 tal meter hoogte boven de begane grond een stenen everzwijn uit de muur springt. We zien hoe jong en oud in typisch Baskische klederdracht dansen op volksmuziek. De Basken zijn een fier volk die op héél proactieve manier hun identiteit uiten. Anders dan de Britten willen zij zichzelf blijven wél blijven maar ook integreren. Dit precies omwille van het feit dat ze hun eigenwaarde correct inschatten en wéten waar hun meerwaarde voor de anderen te vinden is. Maar och lieve Brits… waarom proberen bij elkaar te houden wat nooit bedoeld is samen te zijn.

Ondertussen zien we hoe kinderen met hun gezelschapspellen op het plein samen zitten. De ouders zitten te keuvelen, de jongste kinderen kruipen rond in de fontein. Bottilions heet dat. De eerste avond in Irun zagen we al hoe dames op een muurtje van het park een tafelkleed legden en iedereen zijn specialiteit mee bracht om elkaar te laten proeven.  Waarom kan dat dan in hemelsnaam in België niet? Omwille van het andere klimaat? Misschien… maar Spanjaarden zijn fundamenteel anders dan Belgen: zij hebben geen bang, vrezen niets. Iedereen is hier ontspannen en blij.