We zijn vlak voor Santiago en veel pelgrims zijn al in feestsfeer. Toch moeten er nog 40 dikke kilometers worden gestapt. Het is een blij weerzien voor Frankie en voor mij. Verleden jaar liepen we hier ook en het roept mooie herinneringen op. Bij de bar dat typisch pelgrimsbier serveert, krijg ik het heel even moeilijk. Ik weet pertinent voor wie ik mijn intenties hier heb gelaten. De tijd gaat sneller dan we willen, de evenementen in ons leven lopen niet zoals wij ze dachten te plannen,  de verwachtingen zijn ook niet ingelost en toch… toch blijven we dromen en de meest absurde ideeën projecteren.

We lopen verder en leren andere mensen kennen, een mega-wiskundige uit Cuba en zijn familie, een Gentse student en zijn broer en zus, en verder… een bende gelukkige mensen.