Een van mijn favoriet schrijvers is Jean de La Fontaine, hij is nooit ver, noch wanneer ik thuis ben of op school maar zeker ook niet op de Camino niet. Nu komt hij terug opduiken in zijn verhaal van de haas en de schildpad. Rustig aan gaan we met z’n drieën verder. We worden voorbijgestoken door een aantal gehaaste gasten. Daniel stuift ons voorbij en even later ook den toffe Mirko. Hij moet bijna lopen om z’n Spaanse vriend te volgen… inderdaad er is een gebrek aan slaapplaatsen maar waarom dan zo beginnen stappen? La  frenesie du Camino!  Vlak voor het avondmaal zien we een deel van hen terug, ze zijn dus zelf geen stap verder… goede voornemens zijn veel… doorzetting en volharding zo veel beter!

We duiken vandaag onder de 100 kilometer en kunnen dus stilaan beginnen aftellen. We nemen na een tweetal uur een koffietje en zien hoe eer oudere pelgrim twee aan elkaar gemaakte fototoestellen opbergt. Tegen de middag komen we de man terug tegen. George blijkt Fins te zijn en is niet aan zijn proefstuk toe. Zijn palmares van afgelegde Camino’s is impressionant.  Hij vertelt hoe de dokter hem heeft aangeraden vooral geen medicijnen meer te nemen voor zijn suikerziekte maar gewoon wat te gaan wandelen.  Ondertussen vervoegen Rosie en Rob, een naar Australië uitgeweken Nederlander. Ook zij stappen de Camino del Norte. De grootste verrassing volgt pas wanneer we vragen waarom de Fin met twee identieke fototoestellen rondholt. Waarom heeft hij ze gemonteerd op een metalen lat? Hij tovert uit zijn kleine rugzak vier rood-blauwe zonnebrilletjes en laat zijn foto’s zien. De man heeft een fotoverslag gemaakt van zijn tocht… en niet zo maar een verslag. De kerstman is deze zomer op vakantie bij Sinterklaas en doet zijn verslag in 3-D! Dit heb ik nog NOOIT gezien. Ook rob en Rosie kunnen er niet van over! 

We lopen de laatste 10 kilometer door een prachtig natuurgebied. De boerkes hebben hier echt wel werk gemaakt van de omheiningen van hun weiden. Geen grote slabben natuursteen deze keer maar mooi gestapelde stenen die worden afgewisseld door stenen kruisen. Het lijkt wel dat ze oxo hebben gespeeld.

Vlak voor onze slaapplaats komen we een aantal oude bekende tegen die ons terug al zingend begroeten. Deze keer met een lied dat wordt aangevoerd door een plegrima uit Mozambique.

Ons pelgrimsverblijf is vandaag  op een boerderij. De slaapzaal telt slechts 10 bedden en verder is hier niets.