We slapen uit tot 8 uur. Geen pelgrimsuur dus. We moeten ons niet haasten omdat we ook vandaag een kamer hebben geboekt. Het ontbijt is inbegrepen en we laten het ons ook smaken.

We nemen terug de “echte” weg. Ondanks het feit dat de gidsen ons hadden voorspeld dat het pad saai zou zijn, genieten wij er toch van. Alles is beter dan de nationale weg N 634. We lopen langs kleine boerderijtjes die er verlaten bijliggen maar het eigenlijk niet zijn. De honden aan de ketting, doen er ons aan herinneren dat hier nog wel degelijk mensen wonen en werken. De weiden zijn hier niet afgespannen met prikkeldraad maar met grote leistenen die ze recht in grond planten. De bomen geven ons voldoende schaduw om in de perfecte temperatuur de tocht te maken. We zien ook vandaag hoe men op de kerkhoven kruisen plant bovenop de opeengestapelde graven. Ze zijn gehouwen uit massieve stukken natuursteen en zijn even fijn als Brugs kantwerk. Hoe ze het doen weet ik niet maar het is in elke geval héél indrukwekkend.

Tussen de verschillende kleine dorpjes lopen we telkens naar een kleine heuvel waarop steevast een héél stuk heide ligt. De donker paarse bloemen zijn voor de vlinders blijkbaar een weldaad. Dit is terug genieten in de puurste zin van het woord. We komen oude bekende tegen, aan de drie ladies die eergisteren zo enthousiast aan het flamencodansen waren geef ik een kaartje van onze site. Ze gaan onmiddellijk kijken en vertellen ons dat het gaat om een song van Enrique Igelsias… ook goed maar ik dacht het om een traditional ging…

Onderweg komen we een jong Spaans koppeltje tegen. We kruisten elkaars pad al een paar keer. Ik geraak met hen in gesprek. Met m’n Italiaans en vooral héél veel goede wil verstaan we elkaar. Ze zijn van de regio Bilbao en werken op het familiebedrijf van de vader. Tweehonderdvijftig runderen voor vleesproductie en nog eens zoveel varkens. Ik laat me van naaldje tot draadje uitleggen waarop ik moet letten wanneer ik een echte Iberico ham wil kopen. Indien we met de trein terugkeren zal er zeker ééntje in m’n veel te grote rugzak zitten. Met veel passie en nog veel meer professionaliteit legt hij me het verschil uit tussen bil – en schouderham, leert hij me hoe men in de vetlaagjes van de ham kan lezen hoe lekker die wel is, én vooral wat men voor zo’n hammen mag vragen! Ken jij het verschil tussen Cebo en Bellotz? Ik wél! Mercikes Albaro! Ik zal er zeker rekening mee houden.