Het ontbijt is niet gratis maar toch bijna… een paar koeken en wat koffie doen wel wonderen. We vertrekken rustig omdat ook ons verblijf voor deze avond is geboekt. We betalen € 30 voor drie. Niet sukkelen dus. De weg is vandaag alles behalve plat. We steken de bergen over die ons scheiden van de vlakte waar Santiago in ligt. De vele windmolens die op de heuvelruggen staan voorspellen niet veel goeds. Hier moeten we over. In een klein stadje Mondoneno nemen we al om 11 u een kleine lunch. De kathedraal die bij ons nauwelijks een dorpskerk van een  kapelaan zou zijn, heeft wel allures. Ik ga in het kleine museum twee  stempels halen voor onze credentials. We bereiden ons voor met onze Camino Princes voor de koninginnenrit van een vorstelijke Camino. Het zal hard worden! 

25 kilometer bergop was de boodschap vandaag en zo was het ook. We kwamen vlakbij de windmolens die een stuk van Galicië van elektriciteit voorzien. Volgens alle documentatie zou hier niets voorzien zijn. Weer zijn de gidsenmakers mis. Weer hebben de professionals van de Camino het faliekant fout! Natuurlijk was er 10-jarige Christian die van op z’n kleine tafeltje op het erf van vader koele drankjes verkocht. Alleen moet men het zien… of waarschijnlijk laat Jacob het alleen zien aan diegenen die het appreciëren.  Ondertussen komen de kippen je begroeten en ligt de puppie “Dar” aan je voeten, Galicië hoeveel meer kan ik van je houden?