Een zwembad en zonneweide vlak voor ons houtenhuisje een beetje verder een resto en bar. Wat moeten we meer hebben. We besluiten eerst het zwembad in te duiken, dan te douchen en verder alle kleren die we écht niet om ons moeten hebben te wassen in één van de machines van de camping. Eliane en Frankie offeren zich op… ik zou wel willen maar kan niet. Ik heb één short gebruikt om te gaan zwemmen en de andere is in staking gegaan omwille van te smerig. Ik zit dus in ondergoed op ons terras het verslag te schrijven. Ondertussen komen twee gasten uit Barcelona ons vervoegen in het huisje. Ze startten vandaag en zullen 35 km minimum stappen per dag. Een hele eer om kennis te maken met Catalaanse helden. Of ze het zullen doen zal allen de toekomst uitwijzen. Verder wel toffe jonge heren.

Bij het inchecken hadden Eliane en Frankie al opgemerkt dat er  vandaag in de camping verse sardines worden gegrild… waarom dan nog verder zoeken. Koken kunnen we in geen geval in het tuinhuis waarin we slapen.

Eliane zegt tot onze grote verbazing dat ze “pintjesdorst heeft”, dit mogen we niet laten schieten en we nemen dus op de gezondheid van Jacob een aperitief in de bar van de camping.

Kan je nog het lied herinneren: “Les divas du dancing” uit de jaren ’80. Wel , hier zijn het de divas du camping. Onvoorstelbaar: er komt een dame binnen geschreid met de allures van de “Castafiora” uit Kuifje. Ze wankelt op hakken die volgens Frankie wel 12 cm hoog zijn, draagt een véél te korte zwarte rok en d’r bovenlijf is gedrapeerd in de zelfde stijl én met dezelfde stof dan de gemiddelde overgordijnen bij een rijke overgroot tante. De rok is zo kort dat ze nauwelijks aan de tafel kan aanschuiven… tafels op een camping, lieve schone, zijn altijd van de picknicksoort… over de bank stappen is dus de boodschap. En dit blijk totaal niet evident.

Haar vriendin heeft een zeer gewaagde rood-wit combinatie aangetrokken. Ook zij draagt stelten van schoenen en ruime fake-zijden broek. Haar topje is van een totaal onbepaalbare stijl. Haar haar daarentegen wel: Het haar is opgestoken in haar kruin waardoor de gitzwarte krullen terug naar beneden vallen als een uitgeregend vuurwerk, en zo een bijna elegante sluier vormen voor haar ogen.

Na het aperitief gaan we naar we en hapje eten aan de bbq. We betellen 12 sardientjes en een grote sla. Overheerlijk en meer dan te veel. Toch kunnen Frankie niet weerstaan aan een stuk gebraden ribben. Ook nu weer zit een van plaatselijk schonen te blinken voor haar publiek, ze is even bedreven in het uitschenken van de cider als het uitgieten van hetzelfde brouwsel in haar eigen keel. Vlak voor de BBQ zit een hond al een uur te janken… hij zit de volle schotels met ribbetjes voor zijn ogen passeren en de lege evenzeer. Sukkel van nen Blacky.