Model

" No hay camino para la paz
la paz es el camino"

Mohatma Gandhi, ons ingezonden door Gerrie.

18 juli

Distance today

Total distance

Weather

Dag 12

28 Km

320 km

Walking with: Brigitte en Thierry

Route:

Santander
Polanco

Voor de kathedraal te bezoeken is het nog net te vroeg, ook de kerken sluiten op de middag. Ondertussen merk ik aan de buitenkant een schitterend bas-reliëf waarop een man is uitgebeeld waarvan de ellenbogen worden opgegeten door twee wilde beesten. Een duidelijk waarschuwing voor al diegenen die fervent ellebogenwerk leveren… en niet allerminst voor al de pelgrims die op minder orthodoxe manier hun plaats weten te pakken in een albergue.

Na een halfuurtje wachten gaan de poorten toch open. De kooromgang in de abdij is machtig. In de kathedraal zelf ben ik net op tijd voor het slot van de viering en kan dus nog aansluiten voor de communiegang. Het orgelspel is ronduit een concert waardig. Heel even een moment van sereniteit na alle dingen die we de laatste dagen beleefden is zeker meer dan welkom.

Ondertussen hebben Thierry en Brigitte ons ook gevonden en besluiten samen te dineren. “Funny things to eat” heet de keet die we aandoen. Lekker, snel en bij prijs… voor een grootstad als Santander valt dit goed mee. Van Max en Carlos horen we niets deze avond.

Wanneer de Spanjaarden buiten komen, gaan de pelgrims slapen. In volle stad heeft dit als gevolg dat we moeilijk de slaap kunnen vatten in onze luxe kamer. Lawaai van feestende jongeren wordt afgewisselde door andere zingende hordes. Als afsluiten worden we getrakteerd op het geluid van een wat een schitterend vuurwerk moet zijn geweest. Wie had ooit kunnen denken dat we zouden genieten van enkel het geluid van zo’n spektakel.

We staan op om 7 uur omdat men had verwittigd dat de temperaturen vandaag zouden stijgen. Ik wacht even buiten op het voetpad en zie hoe een straatveger, na eerst héél zorgvuldig heel de trottoir schoongeveegd te hebben er dan parmantig de publieke vuilbak opende en de volledige inhoud over diezelfde trottoir terug over uitstortte. Waarna heel de operatie herbegon. Werkzekerheid op z’n Spaans of gekheid op z’n Gaudi’s?

We vertrekken na een snel ontbijt op de weg. Zoals altijd is die bij het verlaten van een grootstad niet echt mooi. Bovendien wordt het effectief héél warm. Onze reisgids geeft aan dat het gangbaar is dat pelgrims over de spoorwegbrug moeten lopen om over een rivier te geraken? Hoezo? De auteur is wel delicaat genoeg geweest te vermelden dat het eigenlijk niet is toegelaten en voegt er gewetensvol toch het uurrooster van de trein bij. Om de twintig minuten moet je er over, anders zit je in meer dan ordinaire problemen. Dit doen we uiteraard niet en besluiten voor die ene halte de trein te nemen, net zoals de overzet de dagen voordien.

We stappen uit de trein en houden halt in de schaduw van een dikke Linde. Met de volgende trein komen ook Thierry en Brigitte er aan gelopen. We vragen verwonderd waar Max en Carlos zijn. Ook zij zouden vandaag meestappen. Maar dat deden ze gisteren al te lang. Ze zijn pas om 6 uur ’s ochtends de auberge terug binnen gemogen en spenderen vermoedelijk een dagje extra in Santander.

Het volgende stuk lopen we dus samen. De hitte is ondertussen zinderend. Bij het binnenlopen van Cùdon zoeken we naar de albergue die niet meer blijkt te bestaan. We zijn op het einde van onze krachten en weten niet wat te doen. De dames blijven bij de rugzak van Thierry, wij gaan gepakt en gezakt op zoek naar overnachting. In het hotelletje blijkt uiteindelijk ook geen plaats maar in een kleine albergue op 3 kilometer is nog plaats. Thierry en ik trekken door, Frankie komt 10 minuten na ons en we beslissen naar de dames te bellen en ze te vragen om de vijf kilometer te liften tot in het dorp Polanco. In deze hitte stappen is niet meer menselijk niet. De oude dame die de zaak uitbaat herhaalt het als een litanie… “che calor, che calor”. Onze overnachtingsplaats is voor precies 6 personen. Het biedt alles wat we moeten hebben en zijn tevreden dit te hebben. De luxe kamer van gisteren deed ons veel plezier… te weten niet meer verder te moeten lopen en hier te kunnen overnachten zeker evenveel.