Er is een schouwspel grootser dan de zee: dat is de hemel;

er is een schouwspel grootser dan de hemel: dat is het geweten.

Victor Hugo, ons ingezonden door Hans Janssens

Walking with: 

We vertrekken om 7 u 15 voor een tocht die volgens ons boekje de mooiste beloofd te zijn. En zo is het ook. De zon stijgt uit boven de bergen als we ons tussen de velden en de weiden richting kust begeven. Na een dikke twee uur stappen komen we terug op de klippen van de Atlantische kust. Deze vergezichten zijn inderdaad van de schitterendste die we ooit gekregen hebben. Dit is ronduit waanzinnig mooi. De stranden zijn zo weids, de kliffen zo impressionant dat we elke vijf minuten stoppen om wat foto’s te maken. Dit is een surfersparadijs bij uitstek. In de weinige straten die tot de kustlijn komen staan alle parkeerplaatsen vol kampeerwagens. De laatste 5 kilometer van de tocht vandaag lopen we weer door de duinen en over het stand. We vragen de weg aan een oudere dame die zich aan het klaarmaken was voor een luie zondag op het strand. Haar grote draagtas draagt het Ferrarilogo en geen 2 seconden daarna begrijpen we waarom. Ze zal ons de weg tonen en loopt ons voor. Neen, sprint ons voor! Deze dame is nauwelijks te volgen. Op hààr specifieke plaatsje, op dit eindeloze strand, zet ze haar tas neer en doet haar badjurk uit. We bedanken haar en vertrekken terug aan sneltempo. Na 10 minuten haalt ze ons in en besluit met ons mee te lopen tot we terug op de dijk moeten komen. De straffe Spaanse vertelt ons ondertussen dat de zee hier zo wild kan zijn dat de golven hoger kunnen worden dan de vuurtoren. We haasten ons tot aan de veerboot en worden door zeker 14 andere pelgrims begroet: les Belges sont là. Jude uit Maleisië en haar Poolse vriendinnen, de Franse kameraden  en op de achtersteven van de boot de toffe Duitse studenten Max en Calos. We praten tijdens de halfuur durende boottocht even bij en besluiten bij het ontschepen onmiddellijk samen iets te drinken. Zalige gasten! Deze avond nemen we de maaltijd samen. We lopen door een park waar het zondagsorkest aan het warmspelen is en gaan resoluut tot aan het station… elke pelgrim weet dat daar de goedkoopste gelegenheden zijn. Goedkoop en goed… wél met één probleem: ze hebben maar net voldoende halve liter glazen.

We boekten vandaag een privé pensionnetje. We slapen in een écht luxe kamer, hebben zachte bedden en gesteven lakens, de badkamers zijn voor ons wel Spaanse thermen! Hoe goed zitten we hier? Aan de donativo Albergue van Santander staat nu waarschijnlijk een lange file waar wij ons vandaag niet veel van moeten aantrekken.

Na een heerlijk douche nemen we snel een lunch en gaan naar de oude stad. We moeten hiervoor door een tunnel waar blijkbaar net een voddenmarkt werd afgesloten. Een hallucinante berg afval werd achtergelaten. Het is niet te noemen wat hier allemaal voor het grijpen ligt. Een handvol schooiers zoeken hun geluk in deze berg vuil… zelf ik vind er mijn gading. De volledige reeks Microsoft handleidingen in originele ongeopende verpakking ligt hier voor het rapen, weliswaar voor de programma’s 2000. Laten liggen… wegens veel te zwaar? Neen toch niet: die boeken deed ik België ook nooit open.